Osman I

Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije

Osman I (1258/1259 - 1326.), osmanlijski sultan

Osman postaje vođa svog malenog plemena poslije smrti oca Ertugrula 1288. godine. Cijeli njegov tadašnji teritorij čini maleno selo Sogut koje se nalazi na granici Bizanta i Seldžuskog Rimskog sultanata. Iz tog sela su se vršili povremeni pljačkaški napadi na Bizantski teritorij.

Da li se to selo nalazila unutar granica Bizanta ili ne to danas nitko nije u stanju sa sigurnošću tvrditi, ali do definitivnog nastanka države dolazi u trenutku kada lokalni bizantski vojni zapovjednik priznaje Osmana za svog vladara u zamjenu za položaj vezira. Zbog tako izražene prvobitne pomoći djeca tog Grka su postala praktički nedodirljiva pa su obavljala poslove vezira Osmanlijskog carstva do pada Konstantinopolja.

Iznenađujuće teritorijalno napredovanje ove male grupice Turaka je poslije 15 godina stiglo da nesposobnog Bizantskog cara Andrinika II koji se početkom 14. vijeka odlučuje bez novca unajmiti plaćeničku vojsku koja pobjeđuje Turke do trenutka svoje pobune koja ostavlja Malu Aziju na milost i nemilost Osmanu.

Ipak svi veći tamošnji gradovi su bili veoma dobro utvrđeni tako da niti jedan nije pao prije smrti Osmana I koji je naslijeđen od svog sina Orhana.