Αντίοχος Α' Σωτήρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αντίοχος Α' ο Σωτήρ ( 324 π.Χ. - 261 π.Χ. ) ήταν ένας βασιλιάς της Δυναστείας των Σελευκιδών κατά την ελληνιστική περίοδο. Η βασιλεία του διήρκεσε από το 281 έως το 261 π.Χ. Πατέρας του ήταν ο Σέλευκος Α' ο Νικάτωρ, πρώην στρατηγός και επίγονος του Αλεξάνδρου του Μέγα, και μητέρα του η Απάμα από την Σύγδιανη, κόρη του Σπιταμένη. Ήταν μια από τις πριγκίπισσες της Ανατολής τις οποίες ο Αλέξανδρος χάρισε στους στρατηγούς του για συζύγους.

[Επεξεργασία] Η Άνοδος στην Εξουσία

Το 301 π.Χ. έλαβε μέρος στη μάχη της Ιψού. Το 294 π.Χ. παντρεύτηκε τη μητριά του, τη Στρατονίκη, κόρη του Δημητρίου του Πολιορκητή. Ο ηλικιωμένος πατέρας του έδωσε τη συγκατάθεσή του για το γάμο αυτό όταν ανακάλυψε πως ο γιος του είχε αρρωστήσει από τον καημό του για εκείνη. Το 293 π.Χ. έλαβε από τον πατέρα του τον τίτλο του βασιλέως, έγινε σατράπης των άνω σατραπειών με έδρα την πόλη Σελεύκεια δίπλα στον ποταμό Τίγρη. Για ένα διάστημα έμεινε στη Βαβυλώνα όπου έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ανοικοδόμηση πόλεων.

Το 281 π.Χ. ο πατέρας του ενεπλάκη σε πόλεμο με το Λυσίμαχο, τον άλλο εναπομείναντα στη ζωή στρατηγό του Αλεξάνδρου, που τότε ήταν βασιλιάς της Θράκης και κατακτητής της Μακεδονίας. Μαζί του είχε και το γιο του Πτολεμαίου του Σωτήρος, τον Πτολεμαίο Κεραυνό. Μετά τη μάχη του Κουροπεδίου, οι δύο σύμμαχοι εξουδετέρωσαν το Λυσίμαχο και πέρασαν τον Ελλήσποντο. Επειδή όμως είχαν αντικρουόμενα συμφέροντα και βλέψεις για τα ίδια εδάφη, ο Κεραυνός δολοφόνησε το Σέλευκο στη Θράκη το καλοκαίρι του 281 π.Χ. Χάρις στην προνοητικότητα του πατέρα του, ο Αντίοχος έγινε ο μόνος βασιλεύς. Το σώμα του νεκρού βασιλιά εξαγόρασε πίσω ο Φιλέταιρος της Περγάμου.

[Επεξεργασία] Βασιλεία και Πολεμικές Συγκρούσεις

Ασημένιο νόμισμα του Αντιόχου Α'. Απεικονίζει το θεό Απόλλωνα να κάθεται σε έναν ομφαλό. Η ελληνική επιγραφή γράφει ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΝΤΙΟΧΟΥ.

Τα πρώτα έτη της βασιλείας του αγωνίσθηκε πολύ για να εξασφαλίσει την ακεραιότητα του κράτους του. Αξίωσε τα εδάφη που του ανήκαν από τον Κεραυνό υποστηρίζοντας πως εφόσον τα κατάκτησε ο πατέρας του το δικαίωμα της βασιλείας περνούσε στον ίδιο. Από την πλευρά του ο Πτολεμαίος Κεραυνός είχε νόμιμες αξιώσεις καθώς ήταν εγγονός του παλαιού βασιλιά της Μακεδονίας του Αντίπατρου από τη μεριά της μητέρας του Ευριδίκης. Βλέποντας πως ο Κεραυνός κατανίκησε έναν άλλο διεκδικητή του θρόνου, τον Αντίγονο Β' Γονατά, ο Αντίοχος συμφιλιώθηκε μαζί του και αναγνώρισε την εξουσία του στη Μακεδονία με συνθήκη` ο Κεραυνός δε την εξουσία του Αντιόχου στη Μικρά Ασία.

Το 280 – 279 είχε μια αμφίρροπη πολεμική διαμάχη με τον Πτολεμαίο τον Β' για τον έλεγχο της Συρίας, ωστόσο υπέγραψε ειρήνη μαζί του, με την οποία ο Αντίοχος κράτησε την Δαμασκό. Εκείνη την εποχή η Καππαδοκία κήρυξε την ανεξαρτησία της όταν ο ηγεμόνας της Αριαράθης Β’ και ο σύμμαχός του Ορόντης Γ' της Αρμενίας νίκησαν το στρατηγό των Σελευκιδών, τον Αμύντα. Το 277 π.Χ. είχε μια νικηφόρα μάχη με ελέφαντες ενάντια σε μια φυλή Γαλατών εισβολέων, οι οποίοι τελικά προσλήφθηκαν ως μισθοφόροι στο δικό του στρατό. Μετά από αυτή την νίκη του κατά των Γαλατών ο Αντίοχος επονομάστηκε «Σωτήρ». Ακολούθησε το 274 – 271 π.Χ. νέα πολεμική σύρραξη με τον Πτολεμαίο Β', γνωστή σαν Πρώτος Συριακός Πόλεμος, όπου ο Αντίοχος νικήθηκε. Αρχικά ο Αντίοχος είχε καταφέρει να κατακτήσει ορισμένα εδάφη των Πτολεμαίων, ωστόσο τα έχασε και η Πτολεμαίοι επεκτάθηκαν μέχρι την Καρία και το μεγαλύτερο μέρος της Κιλικίας. Κατόπιν ο Αντίοχος πολέμησε τον βασιλέα της Περγάμου Ευμένη Α’ γύρω στο 263 - 262 π.Χ., ηττήθηκε όμως κοντά στις Σάρδεις και αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Περγάμου. Φονεύθηκε σε μάχη από έναν Γαλάτη στις 2 Ιουνίου 261 π.Χ.

[Επεξεργασία] Η Διαδοχή

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Αντίοχος Α' ο Σωτήρ, επέδειξε θάρρος και ασυνήθιστη δραστηριότητα, κυρίως για τον εκπολιτισμό των Ασιατών διαμέσου της σωστής διοικήσεως και της ιδρύσεως πόλεων οι οποίες αποτελούσαν κέντρα πολιτισμού. Κάποια χρονιά μετά το 268 π.Χ. είχε διατάξει το θάνατο του μεγαλύτερου γιου του, του Σέλευκου, με την κατηγορία της προετοιμασίας επανάστασης. Τον διαδέχθηκε το 261 π.Χ. ο δεύτερος γιος του, ο Αντίοχος Β' ο Θεός. Άλλα παιδιά του εκτός από τον Αντίοχο και το Σέλευκο ήταν η Λαοδίκη, η Απάμα, σύζυγος του Μάγα της Κυρήνης και η Στρατονίκη, σύζυγος του Δημητρίου Β’ της Μακεδονίας.