هرمان گورینگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

هرمان گورینگ(1946-1893) از برجسته‌ترین چهره‌های رژیم نازی در آلمان بود.

[ویرایش] زندگی

هرمان گورینگ در 1893 در باواریا به دنیا آمد.

او تحصیلات خود را در آموزشگاه نظامی کارلسروهه ادامه داد و در سال 1914 به ارتش پیوست.

گورینگ در دوران جنگ جهانی یكم خلبان بود و به علت شجاعت نشان "صلیب آهنین" را دریافت کرد.

بعد از جنگ, به مونیخ رفت و در سال 1922 با هیتلر آشنا شد. او در دسامبر 1922 به عنوان رئیس SA (سپاه توفان) انتخاب شد و تا "کودتای مونیخ" در این سمت باقی ماند.

گورینگ در کودتای مونیخ به شدت زخمی شد اما توانست به خارج بگریزد. در سال 1927 به آلمان برگشت به حزب نازی پیوست و یک سال بعد, در 1928, به رایشستاگ(مجلس آلمان) راه یافت. او در سال 1932 رئیس رایشستاگ شد.

گورینگ در 1933 وزیر امور داخلی پروس بود و در آن سال نقشی مهم در دستگیری و شکنجهٔ ی کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها داشت.

در ژوئن 1934, در رویداد "شب قداره ها" نقش مهمی در قتل ارنست روهم و دیگر سران SA بازی کرد.

گورینگ در 1935 فرمانده لوفت وافه(نیروی هوایی آلمان) شد.

عدم موفقیت لوفت وافه, وسعت گرفتن حملات هوایی متفقین بر آلمان, و اعتیاد گورینگ را از عوامل سقوط گورینگ دانسته اند.

تا سال 1945 او كم و بیش همه ی پست‌ها و نفوذ خود را از دست داده بود.

گورینگ در همین سال, پس از پایان جنگ و شکست آلمان, در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام با طناب دار محکوم شد.

او در سال 1946و پیش از آن که هنگام اعدامش فرا رسد, در زندان خودکشی کرد.