هیمالیا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رشته‌کوه هیمالیا (هیمالایا هم نوشته شده)، مرتفع‌ترین کوه‌های جهان هستند. این رشته‌کوه، خط جداکننده شبه‌قاره هند از فلات تبت است. نام هیمالیا از واژه سانسکریت himālaya (هیمالَیا) گرفته شده که به معنی «برفستان» است.
بسیاری از رودهای بزرگ آسیا، از این رشته کوه سرچشمه می گیرند. تا قبل از اختراع هواپیما ، تنها تعداد انگشت شماری از کوهنوردان، قادر به صعود به هیمالیا شده بودند. در آنجا هیچ گونه جاده با خط آهنی وجود ندارد و تنها راه ممکن بالا رفتن از دامنه‌ها و صخره‌ها با پای پیاده است. بارها و اثاثیه نیز توسط اسب،قاطر، الاغ، بز و حتی گوسفند حمل می شوند. بلندترین قله جهان، اورست با ارتفاع ۸٫۸۴۸ متر در این رشته کوه قرار دارد. در سلسله جبال هیمالیا 14 قله وجود دارند که ارتفاع آنها بیش از هشت هزار متر است و اورست بلندترین آنها.
