Winston Churchill
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Winston Leonard Spencer-Churchill foi un político e escritor británico, coñecido polo seu liderato no Reino Unido durante a Segunda Guerra Mundial.
Naceu no pazo de Blenheim, na comarca de Oxford, o 30 de novembro de 1874, e morreu o 24 de xaneiro de 1965. Ademais de político foi tamén escritor, periodista, soldado e pintor, isto último no seu lecer. Gañador do Premio Nobel de Literatura no ano 1953.
Descendente directo de John Churchill, primeiro duque de Malborough, título que herdaría o seu curmán, Churchill foi o maior de dous irmáns, fillos de Lord Randolph Churchill e Jeanette Jerome, filla dun multimillonario americano.
Índice |
[editar] Mocidade
Winston Leonard Spencer-Churchill naceu o 30 de novembro de 1874 no pazo de Blenheim, preto de Woodstock, na comarca de Oxford, nomeado así por unha das batallas que gañou o seu máis célebre antepasado, John Churchill, primeiro duque de Marlborough. Seu pai, o político Lord Randolph Churchill, era o terceiro fillo do Séptimo Duque de Marlborough, e a súa nai, Lady Randolph Churchill, cuxo nome de solteira era Jeanette Jerome, era a filla do millonario americano Leonard Jerome.
A infancia de Churchill, como a de moitos xoves de clase alta de Inglaterra daquela, estivo marcada pola separación dos seus pais, enviado interno a varios colexios e poucas veces visitado pola súa nai e polo seu pai, ós que botaba de menos. Churchill desenvolveu tamén unha estreita relación coa súa neneira, unha das poucas persoas que o chamaba Winnie, e lamentou moito a súa morte anos despois.
No ano 1893 uniuse á Real Escola Militar de Sandhurts, graduándose dous anos despois sendo o oitavo da súa clase, e asumindo o posto de Segundo Tenente da carta unidad de cabalería húsar.
[editar] Os tempos de soldado
Churchill foi destinado á India, onde participou en poucas operacións militares pero desenvolveu unha pasión polo deporte do Polo, ainda que mancándose no hombro, unha lesión que se lle repetiría a menudo dende entón. Foi na India onde comezou a escribir, e a partir de 1895 compaxinaría o seu posto militar co periodismo. En 1895 vai a Cuba como observador militar e como periodista do Saturday Review, acompañando ó exército de España nas operacións contra os independentistas. En 1898 acompaña, en condición de reporteiro, á 21ª unidade de lanceiros na Batalla de Omdurman, en Sudán.
Mentres tanto, comezaba a facer política, falando nalgúns mítines dos [[torys]], e mesmo presentándose, perdendo, no distrito de Oldham. Arthur Balfour, líder do Partido Conservador por aquel entonces, di de Churchill que "pensei que era un xove prometedor, pero parece que é un home de promesas". Trala derrota, Churchill é corresponsal de guerra na segunda Guerra Anglo-Boer entre o Reino Unido e os Afrikaaners en Sudáfrica. É capturado polos Boer nunha emboscado a un convoi británico, e protagoniza unha espectacular fuga dun campo de concentración de Pretoria, chegando a cruza-la fronteira con Mozambique e chegar ó porto de Lourenço Marques (agora chamado Maputo). Esta fuga dalle fama no seu país de orixe.
[editar] Entrada en política
Tras adquirir grande fama pola súa fuga de Pretoria, Churchill da conferencias en Inglaterra e preséntase de novo en Oldham nas eleccións xerais de 1900; esta vez gañaría, dando comezo a unha carreria ministerial que duraría 62 anos, divididos en dous periodos, de 1900 a 1922 e de 1924 a 1964. Nun primeiro lugar foi membro do Partido Conservador, pero en 1904 cambiaríase ó Partido Liberal tras diverxer da liña do seu partido en materia de proteccionismo e impostos.
Nas eleccións de 1906, Churchill preséntase e gaña en Manchester, e no goberno liberal de Henry Campbell-Bannerman é subsecretario de estado das colonias. Churchill pronto se converteu nun dos membros do goberno non ministros máis destacabeis, e cando Herbert Henry Asquith sucede a Campbell-Bannerman como Primeiro Ministro, Churchill é nomeado presidente de Cámara de Comercio e polo tanto entra no gabinete de goberno.
Non embargantes, segundo as leis daquela alguén ascendido a ministro tiña que gañar outras eleccións no seu distrito, e Churchill perde en Manchester fronte ó conservador William Joynson-Hicks, pero pronto recupera un escano presentándose na cidade escocesa de Dundee.
[editar] Carreira ministerial
Como presidente da Cámara de Comercio, Churchill impulsou importantes reformas sociais en conxunción con David Lloyd George, por aquel entonces ministro de facenda(Chancellor of the Exchequer); Lloyd George e Churchill farían parella política durante non pouco tempo de alí en adiante. En 1910 Churchill foi nomeado ministro do interior, onde foi protagonista dunha curiosa polémica no transcurso dunhas folgas en 1911. No famoso episodio do Asedio a Sidney Street, a garda escocesa estaba a loitar cuns anarquistas na mesma rúa, é Churchill foi fotografiado moi preto da acción. Esta actitude imprudente xenerou moita polémica, e de novo destaca unha cita de Arthur Balfour sobre o comportamento de Churchill: "Él e máis un fotógrafo estaban ámbolos dous arriscando valiosas vidas. Entendo o que facía o fotógrafo, pero, ¿qué facía alí o Honorable Cabaleiro?".
En 1911 Churchill é nomeado Primeiro Lord do Almirantado, un posto equivalente ó de Ministro de Marina se o houbese en España, posto que conservaría ata ben entrada a I Guerra Mundial. Neste posto levaría a cabo unha importante política de carreira militar no ámbito naval competindo co II Imperio Alemán do kaiser Guillerme II.
[editar] A Primeira Guerra Mundial
Cando comeza a Primeira Guerra Mundial, Churchill está no Almirantado e xunto con outros políticos e militares planea o posteriormente desastroso desembarco dos Dardanelos, que levou á batalla de Gallipoli, onde os aliados sufriron moitas baixas. Churchill foi o cabeza de turco deste suceso e foi chamado durante algún tempo "o carniceiro de Gallipoli", e as súas outras iniciativas militares (como un desembarco aliado en Pomerania) non foron escoitadas, ata que a entrada dos conservadores no goberno de Asquith fixo que Churchill fose destituido do seu posto, e nomeado Chanceler do Ducado de Lancaster, un posto de ministro sen carteira pero membro do gabinete.
Pouco despois Churchill dimitiría e volvería ó exército para servir no fronte occidental, compaxinando a guerra coa súa labor como parlamentario. Unha anécdota curiosa é que un dos soldados ás súas ordes (Churchill tiña o rango de coronel) foi Archibald Sinclair, que logo sería o líder do partido liberal durante a II Guerra Mundial. Outra anécdota interesante da participación de Churchill na Primeira Guerra Mundial é a súa contribución ó invento do tanque, recoñecida anos despois.
[editar] De volta á política
En decembro de 1916, Asquith renunciou como primeiro ministro e foi reemprazado polo galés Lloyd George, que decidiu meses despois, en xullo de 1917, traer de volta a Churchill coma ministro de municións, cargo que desempeñaría ata o final da guerra. Logo desta sería ministro de defensa e ministro do aire, sentando as bases da futura RAF. Durante a Guerra Civil Rusa, logo da revolución bolchevique, Churchill apoiaría a intervención de Gran Bretaña na guerra por parte das forzas brancas, o que lle supuxo críticas da oposición e da opinión pública, e logo da retirada das tropas apoiou o envío de armas a Polonia para a súa loita coa flamante URSS polo control do oeste de Ucrania. Churchill foi nomeado ministro para as colonias e foi o responsable das negociacións do Tratado Anglo-Irlandés de 1921, que estableceu o Estado Libre de Irlanda dentro da Commonwealth.
