Da Wikipedia, l'enciclopedia libera.
Il Genius loci è un'entità soprannaturale legata a un luogo e oggetto di culto nella religione romana. Tale associazione tra Genio e luogo fisico si originò forse dall'assimilazione del Genio con i Lari a partire dall'età augustea. Secondo Servio, infatti, nullus locus sine Genio (nessun luogo è senza un Genio) (Commento all'Eneide, 5, 95).
[modifica] Attestazioni del Genius loci
- attestazione generica di un genius loci (CIL, VI, 247; 30884; 30885)
- Genius horreorum (CIL, VI, 235; 236; 237; 238)
- Genius loci et stationis (CIL, VI, 36779)
- Genius venalici (CIL, VI, 399)
- Genius stationis aquarum (CIL, VI, 36781)
- Genius Caeli Montis (CIL, VI, 334)
- Genius fori vinarii (Ostia: CIL, X, 543)
- Genius curiae (CIL, VI, 5996)
- Genius decuriae (CIL, VI, 244)
- Genius familiae monetalis (CIL, VI, 239
- Genius pagi livi (CIL, V, 4909)
- Genius pagi Arusnatium (CIL, V, 3915)
- Genius colonae aquiliae (AE, 1934, 234)
- Genius coloniae Florentiae (CIL, XI, 7030)
- Genius coloniae Ostiensis (CIL, XIV, 9; G. c. Ostiensium CIL, XIV, 8)
- Genius corporis pellionum Ostiensium (CIL, XIV, 10)
- Genius corporis splendidissimi inportantium et negotiantium vinariorum (AE, 1955, 165)
- Genius municipi cultorum (AE, 1965, 193)
- Genius municipi Segusini (CIL, V, 7234; 7235)
- Genius municipi Castrimoeniensis (CIL, XIV, 2454)
- Genius municipi Praenestini (CIL, XIV, 2889)
[modifica] Trasposizione del concetto in architettura
Nel tempo moderno, genius loci è divenuta un'espressione adottata in architettura per individuare un approccio fenomenologico allo studio dell'ambiente, interazione di luogo e identità. Con la locuzione di genius loci si intende individuare l'insieme delle caratteristiche socio-culturali, architettoniche, di linguaggio, di abitudini che caratterizzano un luogo, un ambiente, una città. Un termine quindi trasversale, che riguarda le caratteristiche proprie di un ambiente interlacciate con l'uomo e le abitudini con cui vive questo ambiente. Suole indicare il "carattere" di un luogo.
- Dumézil, Georges (1977). La religione romana arcaica, pagg. 262-263. Milano: Rizzoli. ISBN 8817866377.
- Baistrocchi, Marco (Anonimo Romano). "Il Genio di Roma". Politica Romana 3 (1996), pagg. 96-97.
- Christian Norberg Schulz, "Genius loci. Paesaggio ambiente architettura", Electa Mondadori, 1979 ISBN 884354263X
[modifica] Voci correlate
[modifica] Collegamenti esterni