Azteci
E Vicipaedia
Azteci populus indoamericanus in America centralis fabulas uberes possessus erant. Verbum "aztecatl" in lingua "Nahuatl" (lingua Aztecorm) est "aliquis e terra Aztlán ventus". Ipse Azteci plerumque se Mexica appellabant.
[recensere] Ascensus Aztecorum
In saeculo decimo, postquam dissolutio Maiarum cultus praestantissimi in paeninsula Iucatanae et vastitas Americae mediae civitatis Teotihuacanis vacuum potestatis in duas Mexici regiones ingentes reliquerunt, gentes nomadum terrae cupidorum e desertis montium in pelvem mexicanam migrabant et hanc terram antea a Teotihucane rectam occupabant. Gentium reguli expeditiones cruentas gerebant et subiectos hostes faciebant clientes vectigales.
Anno 950 inter irrumpentes hos Tolteci, qui celeriter reliqua cultus Teotihuacanis susceperunt, invaluerunt. Exstructionis genus, scientiam figuli, fabulas, traditiones susceperunt asciveruntque, ut cultus mixtus exstitit, qui usque ad expugnationem Europaeis quingentis annis post exemplum omnium civitatum proximarum mexicanarum erat. Re vera tempus Toltecorum a mexicanis populis posterioribus tempus aureum habitum est. Quidem Toltecorum caput Tula multo minor Teotihuacane erat, sed medium suum ut prior geometrice aedificatam regionem pyramidum graduum et suggestorum, qui sane neuter altior tredecim metra erant, tamen continebat.
In decinnis primis Tulae deus importantissimus Quetzalcoatl (= plumatus anguis) erat. Qui e cultu Teotihuacanis susceptus est. At fabula illum anno 987 a translaticio deo gentis, nomine cum Tezcatlipoca (= speculum fumans), qui veneficorum militiumque deus erat, fugatum esse narrat. Tezcatlipocam et fratres suos ab excidio mundi toti solum victimis sanguineis humanis prohibere possunt.
[recensere] De Religione Aztecorum
Religio Aztecorum in religione Toltecorum consistebat. Est polytheistica, sed in previlegio henotheismi prodit. Deus principalis Huitzilopochtli, deus solis et belli, erat. Alius imprimis veneratus deus Quetzalcoatl, qui olim princeps toltecorum erat et caudica e mundo vectus est, fuit. Qui deus venti, belli, caeli, terrae et procreationis erat, seperatim autem eum ab omnibus populis regionis vicinae cunctae eum adoratum esse erat. Praeter hunc nonnulli dei varii momenti erant, e.g. deus pluviae nomine Tlaloc. Simul singularitas est, ut ratio omnis a compluribus deis confecta est. Azteci naturae concessi in Mictlane, e tratis novem constantes inferi, eunt. Occisis militibus honor erat se solem a solis ortu ad caeli fastigium comitari. Feminae partu mortuae solem a caeli fastigio usque ad solis occasum comitari poterant. Homines in aqua mersi vel fulmine icti autem in paradisum a Tlaloce receperunt.
