Anthony Eden
Van Wikipedia
| 12 juni 1897 - 14 januari 1977 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Premier van het Verenigd Koninkrijk | ||||||
|
Anthony Eden (12 juni 1897 - 14 januari 1977) was een Engels staatsman uit de conservatieve strekking en minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van Winston Churchill tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij werd Eerste minister van Groot-Brittannië vanaf 1955.
Anthony Robert Eden werd geboren in Windlestone, Durham op 12 juni 1897 en studeerde aan Eton en Oxford. Hij nam deel aan de Eerste Wereldoorlog waar hij een onderscheiding (Military Cross) kreeg. In 1923 werd hij als conservatief verkozen om in het Lagerhuis te zetelen voor de regio's Warwick en Leamington. Anthony Eden werd privé secretaris van Austen Chamberlain op het departement van buitenlandse zaken in 1926. Zijn specialiteit was de buitenandse staatskunde. In 1931 werd hij onderstaatssecretaris voor Buitenlandse Zaken waar hij veel in Genève verbleef. In 1934 werd Eden benoemd tot Lord Privy Seal en in 1935 tot minister voor Volkenbondszaken in de regering van Stanley Baldwin. Hij was een van de eersten die erkenden dat vrede niet kon worden bewaard door het volgen van een appeasementpolitiek tegenover denazis in Duitsland en de fascisten in Italië. Hij was gekant tegen de politiek van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Sir Samuel Hoare om de invasie van Italië in Abyssinië door de vingers te zien. Na het falen van het verdrag van Hoare-Laval nam Samuel Hoare ontslag en volgde anthony Eden hem op als minister van Buitenlandse Zaken. Hij steunde de politiek om zich niet te moeien in de Spaanse burgeroorlog, ondersteunde Neville Chamberlain om de vrede te bewaren door middel van toegevingen tegen nazi-Duitsland en protesteerde niet wanneer Hitler het Rijnland militariseerde in 1936. In 1938 stapte hij uit de toenmalige regering omdat hij niet akkoord was met Chamberlains onderhandelingen met Italië. Hij schaarde zich in het Lagerhuis aan de zijde van de critici van het buitenland beleid (met oa. Winston Churchill).
Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 nam Neville Chamberlain hem opnieuw op als minister van het Brits Gemenebest. Toen Winston Churchill in mei 1940 Eerste minister werd, benoemde deze Eden tot minister van Oorlog en in december 1940 tot minister van Buitenlandse Zaken. Samen met Churchill namen Eden deel aan de belangrijkste conferenties (zie Lijst van geallieerde conferenties in de Tweede Wereldoorlog). Eden leidde nagenoeg alle onderhandelingen tussen Groot-Brittannië en Generaal Charles de Gaulle van de Vrije Fransen en tussen 1942-45 was Anthony Eden de voorzitter van het Lagerhuis. Toen de conservatieven in juli 1945 in de oppositie terechtkwamen werkte hij aan een heropbouw van de conservatieve partij en was hij betrokken bij de oprichting van de Verenigde Naties. Hij werd voor de derde maal minister van Buitenlandse Zaken onder Churchill in 1951 en werd tot Eerste minister verkozen in 1955. Harold Macmillan, minister van Buitenlandse Zaken en mede-ontwerper van het Suez-fiasco, duwde Anthony Eden in een situatie waardoor deze ontslag nam en Macmillan werd zo de nieuwe Eerste minister in januari 1957. Eden verloor zijn internationale reputatie als staatshoofd maar bleef populair bij het Engelse volk en kreeg in 1961 de titel Graaf van Avon. Tijdens zijn pensioen leefde hij in Wiltshire met zijn tweede vrouw en publiceerde hij zijn memoires. In 1977 Anthony Robert Eden stierf op negenenzeventig-jarige leeftijd aan leverkanker te Salisbury.
