Dorothy L. Sayers
Van Wikipedia
Dorothy Leigh Sayers (13 juni 1893 – 17 december 1957) was een Engelse schrijfster, dichteres en vertaalster en werd het bekendst door haar detectiveverhalen met een hoger literair gehalte dan over het algemeen gebruikelijk in dit genre.
Dorothy Sayers werd in Oxford geboren als enig kind van Henry Sayers, een Anglicaanse geestelijke en hoofd van een christelijke school.
In 1915 promoveerde ze met lof in de middeleeuwse letterkunde aan het Sommerville College in Oxford. Na haar afstuderen schreef ze twee dichtbundels. Om in haar onderhoud te kunnen voorzien werkte ze een poosje als copywriter en begon tegelijkertijd aan het schrijven van detectiveromans.
Haar eerste roman, Whose Body?, publiceerde ze in 1923. Hierin introduceerde ze de ietwat dandy-achtige speurder Lord Peter Wimsey en zijn vriend, inspecteur Parker van Scotland Yard, die samen meestal misdaden in de hogere kringen oplosten. Hij fungeerde in veertien van haar boeken en in verschillende korte verhalen. Ze onderscheidde zich niet alleen door haar kwaliteiten als romancier, maar ook door de creatieve doodsoorzaken die ze wist te verzinnen, zoals een kat met vergiftigde klauwen en een dolk van ijs.
In 1926 trouwde ze met Arthur Fleming en ging wonen in Witham in Essex.
In december 1936 werd de Peter Wimsey-roman Busman's Honeymoon opgevoerd als toneelstuk. Daar was ze zo enthousiast over dat ze stopte met het schrijven van detectiveverhalen en zich onder meer toelegde op het schrijven van hoorspelen en toneelstukken. Het stuk The Man Born to be King, uitgezonden op de BBC in een kinderuurtje, lokte een storm van kritiek uit. Ze verwoordde in dit spel haar geloofsvisie, waarbij ze de Christusfiguur alledaags Engels liet spreken, iets wat in die tijd nieuw was.
Sayers was een krachtige, intelligente en erudiete persoonlijkheid en de ene na de andere publicatie vloog uit haar pen. Ze vertaalde Tristan van Thomas en het Roelantslied (Chanson de Roland) uit het oud-Frans, wat ze zichzelf had aangeleerd, evenals middeleeuws Italiaans. Als spreekster was ze veelgevraagd.
De laatste jaren van haar leven werkte ze aan een Engelse vertaling van Dantes driedelige Divina Comedia (Goddelijke Komedie). Het was van haar bekend dat ze religie en middeleeuwse studies belangrijker vond dan het schrijven van detectiveverhalen. Ze werkte hard en schreef van de vroege morgen tot in de kleine uurtjes. Ze stierf op 17 december 1957 onverwachts aan een hartstilstand, terwijl ze werkte aan het laatste deel van Dantes werk, Paradiso.
