Panamakanaal

Van Wikipedia

Kaart Panamakanaal van Panama Canal Authority

Opening sluis

Schip passert het kanaal

3D-beeld Panamakanaal

Het Panamakanaal is een ruim 81 km lang kanaal door de landengte van Panama. Het verbindt de Atlantische Oceaan met de Grote Oceaan. Het kanaal is een belangrijke ader in het intercontinentale transport. Het voordeel van dit kanaal is dat men niet meer helemaal om Zuid-Amerika heen hoeft te varen, wat ongeveer een zestig dagen vaartijd scheelt. Het kanaal is tevens de scheiding van de Noord- en Zuid-Amerikaanse continenten. Staatkundig ligt Panama in Noord-Amerika (waartoe Centraal-Amerika behoort).

In oktober 2006 heeft de bevolking van Panama tijdens een referendum in grote meerderheid gestemd vóór het verbreden van de sluizen van het Kanaal, om het geschikt te maken voor grote containerschepen.

[bewerk] Geschiedenis

De Fransman Ferdinand de Lesseps, die ook het Suezkanaal had aangelegd, begon met de bouw in 1881. Hij stuitte echter op technische moeilijkheden. Ook vonden veel arbeiders de dood door o.a. malaria. De bouw kwam stil te liggen en de in 1881 opgerichte bouwcompagnie ging in 1889 failliet. In dat jaar kochten de Amerikanen de concessie. Het duurde nog tot 1907 voor de aanleg werd hervat. In het begin stierven ook toen veel mensen aan malaria. Een arts zette het project weer op de rails door de muskieten aan te pakken. Het kanaal werd geopend onder de slogan "A man, a plan, a canal: Panama", welke ook achterstevoren te lezen is. Het eerste schip, het Amerikaanse stoomschip Ancona, voer door het kanaal op 15 augustus 1914.

De Panamakanaalzone, deze bestond uit het Panamakanaal met een strook land van zo'n 8 kilometer breed aan weerszijden, was lang eigendom van de Verenigde Staten maar is op 31 december 1999 officieel aan Panama over gedragen. Op 22 oktober 2006 stemt de bevolking van Panama door middel van een referendum massaal in met een uitbreiding van het kanaal. Door deze 5 miljard dollar kostende uitbreiding kunnen ook de moderne grote containerschepen van het panamakanaal gebruik gaan maken.

Het Panamakanaal varieert in breedte tussen de 70 en 300 meter. De sluizen zijn 33,53 meter breed. Er kunnen schepen geschut worden met een maximale breedte van 32,3 meter. Schepen met deze omvang worden wel aangeduid als Panamax-schepen. Aan beide kanten van de sluis ligt een tandradspoor. 6 locomotieven (3 links en 3 rechts) trekken de boot door de achtereenvolgende sluizen en houden hem stabiel tijdens het vullen en ledigen van de sluis.

Het bijzondere aan het Panamakanaal is dat het schip als het ware over de bergrug geheveld wordt. De Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan zitten niet geheel op het zelfde niveau, maar het Gatun-meer in Panama is hoger dan beide (ca. 26 meter boven zeeniveau). Dat meer is dan ook het (zoetwater) reservoir dat de sluiscomplexen voedt.

Vertrekkende van de Atlantische Oceaan en varende naar het westen ontmoet men eerst de 3 Gatun-sluizen. Vervolgens vaart men 42 km op het Gatun-meer en passeert de Gaillard-kloof, het smalste stuk van het kanaal. Via de Pedro Miguel-sluis, het Miraflores-meer en de 2 sluizen van Miraflores passeert men de haven van Balboa. Men vaart vervolgens onder de 'Americas'-brug die onderdeel uitmaakt van de Pan-Amerikaanse Snelweg en Noord- en Zuid-Amerika met elkaar verbindt, waarna men uitkomt in de Stille Oceaan. De totale tijd om door het kanaal te varen schommelt tussen de 8 en de 11 uren. Het Panamakanaal is de enige plek ter wereld waar de kapitein het gezag over zijn schip moet overdragen tijdens de passage.