Ratelslangen
Van Wikipedia
| Ratelslangen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 ratel van de diamantratelslang |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Sistrurus Crotalus |
Ratelslangen zijn een informele groep van slangen behorend tot de groefkopadders (Crotalinae). Het betreft de geslachten Sistrurus en Crotalus, met name dit laatste geslacht is bekend. Onder andere de gewone ratelslang (Crotalus horridus) en de diamantratelslang (Crotalus adamanteus) behoren tot dit geslacht. De lanspuntslangen uit het geslacht Bothrops worden overigens als 'ratelslangen-zonder-ratel' gezien, ze zijn heel sterk verwant, maar missen de ratel.
Ratelslangen komen vrijwel uitsluitend voor in Noord-Amerika, voornamelijk in de Verenigde Staten en Mexico. Slechts twee soorten komen zuidelijker voor in Zuid-Amerika.
Ratelslangen staan bekend om de tot ratel omgevormde staartpunt. Dit geeft een karakteristiek ratelend geluid, dat dieren en mensen alarmeert dat er een ratelslang in de buurt is. Als men erg dicht in de buurt komt zal de slang vaak eerst de bek opensperren en/of sissen om een confrontatie te vermijden.
De ratel bestaat uit verhoornde huidresten die uit schijfjes bestaan. Door te vervellen krijgt de ratel er steeds een schijfje bij. De ratel van een jonge ratelslang is nog klein en telt slechts een schijfje, hiermee kan de jonge slang niet ratelen; het geluid ontstaat doordat de schijfjes tegen elkaar tikken bij het schudden van de staatpunt. Als de ratel nat wordt kan de ratelslang er niet mee ratelen.
Ratelslangen zijn zonder uitzondering giftig, maar de meeste soorten zijn alleen gevaarlijk als men heel domme dingen doet, zoals de slang beetpakken. Ratelslangen kunnen het gif dat ze toedienen doseren, een prooi krijgt meestal de volle laag, maar als de slang uit verdediging bijt, wordt vaak een beetje gif geinjecteerd omdat hij anders zonder gif komt te zitten en kwetsbaarder is. Door hun krachtige gif hoeven ze de prooi niet te wurgen, de slang bijt snel, en wacht vervolgens rustig af tot de prooi sterft. De prooi wil soms nog wel een eindje verder lopen voor deze doodgaat, dan spoort de slang zijn maaltje op met het uitstekende reukvermogen.
Zoals alle groefkopadders hebben ratelslangen groeven aan weerszijden van de neus, onder de ogen. Dit zijn zeer gevoelige temperatuurszintuigen waarmee de slang in het donker goed kan jagen omdat hij niets kan zien maar met de groeven zijn prooien waar kan nemen.
[bewerk] Soorten ratelslangen
Er zijn 32 soorten ratelslangen, die vroeger allemaal tot het geslacht Crotalus werden gerekend, tegenwoordig worden er drie soorten tot het geslacht Sistrurus gerekend.
- Geslacht Crotalus
- Soort Diamantratelslang (Crotalus adamanteus)
- Soort Crotalus aquilus
- Soort Texaanse ratelslang (Crotalus atrox)
- Soort Crotalus basiliscus
- Soort Crotalus catalinensis
- Soort Sidewinder (Crotalus cerastes)
-
- Soort Crotalus durissus
- Soort Crotalus enyo
- Soort Gewone ratelslang (Crotalus horridus)
- Soort Crotalus intermedius
- Soort Crotalus lannomi
- Soort Crotalus lepidus
- Soort Crotalus mitchelli
- Soort Crotalus molossus
- Soort Crotalus polystictus
- Soort Crotalus pricei
- Soort Crotalus pusillus
- Soort Crotalus ruber
- Soort Crotalus scutulatus
- Soort Crotalus stejnegeri
- Soort Crotalus tancitarensis
- Soort Tijgerratelslang (Crotalus tigris)
- Soort Crotalus tortugensis
-
- Soort Crotalus transversus
- Soort Crotalus triseriatus
- Soort Crotalus unicolor
- Soort Crotalus vegrandis
- Soort Crotalus viridis
- Soort Crotalus willardi
- Geslacht Sistrurus
- Soort Sistrurus catenatus
- Soort Sistrurus miliarius
- Soort Sistrurus ravus
