Tai Chi
Van Wikipedia
| 太極拳 | |
|---|---|
 |
|
| Chinees Naam | |
| Pinyin | Tàijíquán |
| Wade-Giles | T'ai4 Chi2 Ch'üan2 |
| vereenvoudigd Chinees | 太极拳 |
| Traditioneel Chinees | 太極拳 |
| Kantonees | taai3 gik6 kyun4 |
| Japans | たいきょくけん |
| Koreaans | 태극권 |
| Vietnamees | Thái Cực Quyền |
Tai Chi (Tai Chi Chuan Wade-Giles (Taiwan); Tài jí quán of Tàijíquán pinyin (China); tai ji chuan (Yale)) is een bewegingsactiviteit die traditioneel deel uitmaakt van het Chinese wushu.
Inhoud |
[bewerk] Oorsprong
Oorspronkelijk zijn de bewegingen gebaseerd op gevechtshandelingen uit de oosterse gevechtsporten. In de meeste vormen van Tai Chi worden dit soort bewegingen heel langzaam uitgevoerd - zonder tegenstander. De bewegingen worden in een afgesproken volgorde en vorm uitgevoerd en de Tai Chi beoefenaren spreken dan ook van "de vorm". De vorm helemaal doorlopen duurt ca 10 tot 20 minuten of langer, afhankelijk van de snelheid. De bewegingen gaan langzaam en vooral ontspannen.
[bewerk] Doelstellingen
De hedendaags meest prominente doelstelling van Tai Chi is namelijk om de 'Chi goed te laten stromen'. Die Chi stroomt in de meridianen en van de aarde naar de hemel en omgekeerd door en langs het lichaam. Het leren van de vorm duurt meestal enkele jaren, omdat er enkele verdiepingsniveaus zijn. In het begin gaat het vooral om de uiterlijke verschijning, en de juiste volgorde van de verschillende onderdelen. Daarna moet het ook nog ontspannen gedaan kunnen worden, in evenwicht, met aandacht voor de stroming in de meridianen en met de juiste yin of yang energie in de verschillende lichaamsdelen op precies de juiste tijd en plaats in de vorm. Uiteindelijk zijn er nog fijne details in de vorm waardoor de meridianen extra gestimuleerd worden. Zo ver hoeven beoefenaren niet te gaan. Al in het begin levert Tai Chi de beoefenaren een beter evenwichtsgevoel op. Na enig trainen leert men ook het gevoel van stromende Chi herkennen. Als warming-up, worden vaak Chi Kung oefeningen gedaan, deze zijn simpeler en meestal gericht op een enkel aspect, een specifiek orgaan of meridiaan. De Tai Chi vorm integreert alle aspecten. Zowel jonge als oude mensen kunnen deze bewegingskunst beoefenen. Men kan er lenig mee blijven, tot op hoge leeftijd het evenwichtsgevoel blijven trainen en er mee mediteren. Er bestaan binnen het Tai Chi verschillende groepen, stijlen genaamd, namelijk de Chen-, Yang-, Wu- en de Sun-stijl, waarbij de yang-stijl voornamelijk langzaam wordt uitgevoerd en de chen-stijl vele explosieve momenten in zich heeft. Deze stijlen zijn vaak weer onderverdeeld in diverse substijlen. Zo is bijvoorbeeld de yang stijl verder ontwikkeld door mr. Moy in de vorm Taoistische Tai Chi die zich volledig richt op de gezondheidsaspecten en niet meer met de vechtkunst.
[bewerk] Taichi als vechtkunst
Hoewel, met name in het Westen, de nadruk bij veel taichi beoefenaren ligt op het gezondheidsaspect van taichi en deze vorm 'slechts' als bewegingsactiviteit wordt gezien, zijn er ook beoefenaren die deze kunst beoefenen om haar effectiviteit als zelfverdedigingskunst. Met name in de Chen-stijl is de nadruk op het zelfverdedigings aspect veel sterker aanwezig dan bij bijv. de yang-stijl. De vormen worden vaak dieper uitgevoerd, waarbij men dus meer door de knieën zakt en zo beter de balans leert te bewaren. Bij taichi als zelfverdediging ligt de nadruk met name op het verstoren van het evenwicht van de tegenstander, door in de beweging van de tegenstander mee te gaan en deze te neutraliseren. Daarbij is het behouden van het eigen evenwicht uiteraard van groot belang. Op het moment dat de tegenstander uit evenwicht is gebracht, kan eventueel een tegenaanval worden ingezet.
[bewerk] Gezondheidsaspecten
De gezondheidsaspecten van Tai Chi komen ook voort uit de oosterse gevechtstechniek. Daarbij wordt er niet zomaar op de tegenstander ingeslagen, maar worden (soms) speciale acupunctuurpunten aangevallen, met het doel de Chi van de ander te ontregelen. Daarom moet een beoefenaar van een oosterse gevechtsmethode weten hoe hij de Chi weer in balans moet krijgen of herstellen, zoals bijvoorbeeld met Tai Chi.
[bewerk] De naam en de spelling
Tai Chi is een verkorte naam. Voluit heet het T'ai Chi Ch'uan, meestal vereenvoudigd tot Tai Chi Chuan. Woord voor woord vertaald betekent dat ongeveer ultieme beste vuist (vechtmethode). Deze term is eeuwen geleden ontstaan toen gevechtstechniekontwikkelaars de meest effectieve (dodelijke) en efficiënte methode voor het gevecht ontwikkelden. Bij bijna alle stukjes van de vorm gaan afweerbeweging en aanvalbeweging samen.
Er zijn drie erkende systemen die een poging doen de chinese karakters om te zetten in een westerse schrijfwijze. De meest voorkomende schrijfwijze is Tai Chi Chuan. Deze schrijfwijze wordt Wade-Giles (Taiwan) genoemd. Een tweede schrijfwijze is tai ji quan of taijiquan. Deze schrijfwijze wordt pinyin (China) genoemd. En een derde, ietwat minder bekend, is tai ji chuan (Yale systeem).
De uitspraak is voor alle drie dezelfde, en is bij benadering (fonetisch): Thai Dzjie Tsjhwèn. Met de klemtoon op het middelste woord, dat heel kort wordt uitgesproken.
NB: de uitspraak en betekenis van Chi is hier niet dezelfde als die in Chi Kung, waar Chi de betekenis heeft van Levensenergie, en uitgesproken wordt als Tsjie.
[bewerk] Externe links
- T'ai Chi Ch'uan achtergronden
- Stichting Taijiquan Nederland
- Taoïstische Tai Chi Vereniging Nederland
| {{{afb_links}}} | Zie ook: | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
|
