Łukowica

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Łukowica
Województwo	małopolskie
Powiat	limanowski
Gmina	Łukowica
Sołtys	Julian Bodziony
Powierzchnia	11,7 km²
Położenie	49° 37' N 20° 29' E
Wysokość	310 m n.p.m.
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności • gęstość	2220 189 os./km²
Strefa numeracyjna (do 2005)	18
Kod pocztowy	34-606
Tablice rejestracyjne	KLI
Położenie na mapie Polski Łukowica

Łukowica – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Łukowica.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Łukowica.

Łukowica leży w południowo-wschodniej części Beskidu Wyspowego pomiędzy szczytami Skiełku (753 m n.p.m.), Cisówki (500 m n.p.m.), Pępówki (777 m n.p.m.), Bąkowca (599 m n.p.m.). Przez wieś przepływa potok Łukowica.

Pierwsze ślady pobytu człowieka w naszej okolicy sięgają epoki brązu (1000-800r p.n.e.), o czym świadczą znaleziska z tego okresu a mianowicie cmentarz i skarby brązowe: (miecz z brązu), który odkryto w Świdniku. Według ludowego podania nazwa wsi Łukowica wywodzi się od łuku. Tu, bowiem za czasów Króla Łokietka wyrabiano łuki dla wojsk królewskich. W okolicznych lasach rosły cisy, z których broń wyrabiano.Głosi legenda, że na miejscu dzisiejszej targowicy stał kamienny budynek, budynek, którym wyrabiano łuki. W późniejszych czasach przeznaczano go na katownię pańszczyźnianą chłopów. Łukowica i okoliczne wioski stanowiły własność rycerską. Pierwszymi właścicielami Łukowicy byli Gabońscy Herbu Janina. Właścicielem Łukowicy przy końcu XIV w. był Wojciech, wspomina o nim kopista Klarysek w Starym Sączu. Wspomniana również Mikołaja Krakowskiego z Łukowicy, Mikołaja z Zawady. W XV wieku wieś należy do rodu Sędzimirów Herbu Ostoja(1432r.). Najstarsza wzmianka o istnieniu szkoły pochodzi z 1596r. Budynku szkolnego jednak nie ma, a kierownikiem szkoły jest Andrzej Czyżowski, który pobiera od parafian po 1 groszu Klerykatury. Szlachta przyrzeka wystawić mu dom i dać mu ogród. W 1735r. właścicielką Łukowicy była pani Sędzimirowa. Jej syn Andrzej Sędzimir był murgrabią krakowskim.

Zabytkiem Łukowicy jest drewniany Kościół Parafialny pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła wzmiankowany w 1325-1327r. Obecny kościółek wzniesiony został w latach 1693-1697 roku. Budowa ma charakter zrębowy i wierzę o konstrukcji słupowej. Łukowica jako osada należy do prehistorycznych. prehistorycznych Łukowicy była drukarnia Ariańska. Kaplica murowana na cmentarzu pod wezwaniem Krzyża Świętego w stylu gotyckim, pochodzi z czasów Polskich Arian, niejednokrotnie ulegała częściowemu zniszczeniu i odbudowywana była w 1853 i 1953r. Dzwon na wieży jest z 1752 roku. Obok w Śwdniku znajduje się Świdniku dworek wiejski.Jest to obiekt w całości drewniany, o zrębowej konstrukcji pokryty tynkiem , parterowy, nakryty wysokim czterospadowym dachem

Dzieciństwo i młodość w Łukowicy spędził Ludwik Kubala . Był nie tylko historykiem, ale i pisarzem oraz publicystą, urodził się w Kamienicy . Studiował prawo i historię na UJ oraz na Uniwersytecie Wiedeńskim (doktorat 1868). W Łukowicy urodził się Michał Sędziwój herbu Ostoja , alchemik XVII-wiecznej Europy. Współcześni znali go pod przydomkiem Sendivogius Polonus i Cosmopolita.W 1604 r. wydał traktat alchemiczny ,,De lapide philosphorum" (O kamieniu filozoficznym). Księga ostatecznie rozsławiła imię Sendivogiusa Polonusa. Uczonych pobudziły badania nad termicznym rozkładem saletry czyli azotanu potasu. W Łukowicy żył i tworzył Marian Karol Leja , rzeżbiarz i twórca ludowy.