Archeologiczne Zdjęcie Polski
Z Wikipedii
Archeologiczne Zdjęcie Polski to nazwa realizowanego na terenie całej Polski od 1978 r. przedsięwzięcia poszukiwania, rejestrowania i nanoszenia na mapy stanowisk archeologicznych. Celem przedsięwzięcia jest uzyskanie informacji potrzebnych do celów naukowych i konserwatorskich (związanych z ochroną zabytków). Przedsięwzięcie jest koordynowane przez poszczególnych wojewódzkich konserwatorów zabytków, a centralna baza danych przechowywana jest w Krajowym Ośrodku Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie.
Poszukiwania stanowisk archeologicznych prowadzone są głównie metodą tzw. badań powierzchniowych, czyli obserwacji powierzchni zaoranych pól wiosną i jesienią. Dodatkowo wykorzystuje się informacje ze źródeł archiwalnych oraz wywiady z mieszkańcami danej miejscowości. W ostatnich latach prowadzone są próby uzupełnienia badań powierzchniowych metodami archeologii lotniczej.
Informacje o odkrytych stanowiskach archeologicznych nanoszone są na mapy w skali 1:25 000 i 1:10 000 oraz specjalne ujednolicone w całym kraju karty (Karta Ewidencji Stanowiska Archeologicznego). W ostatnich latach czynione są starania o wprowadzenie wszystkich stanowisk archeologicznych do komputerowej bazy danych i udostępnienia map występowania stanowisk archeologicznych w ramach Geograficznego Systemu Informacyjnego (GIS). Dostępność takich map pozwoli na wykorzystanie zebranych informacji do celów naukowych, jak również do celów planowania przestrzennego. Obecnie regionalne wyniki badań AZP przechowywane są w archiwach i/lub publikowane w regionalnych wydawnictwach. Wyrażane są również przez wielu archeologów poglądy, że dostęp do tych informacji nie powinien być ułatwiany ze względu na ich wykorzystywanie przez tzw. "poszukiwaczy skarbów", dokonujących nielegalnego rozkopywania stanowisk archeologicznych.
Do chwili obecnej zarejestrowano niemal 500 000 stanowisk archeologicznych na terenie Polski.
