Barbara Krafftówna

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Barbara Krafftówna
Aktorka po prapremierze monodramu "Błękitny anioł" w Gdyni.
Data urodzenia	5 grudnia 1928
Miejsce urodzenia	Warszawa, Polska
Ważne role	Felicja w Jak być kochaną

Barbara Krafftówna (ur. 5 grudnia 1928 w Warszawie), polska aktorka, szerzej znana m. in. z roli Honoraty w serialu telewizyjnym Czterej pancerni i pies.

[edytuj] Biografia

Barbara Krafftówna urodziła się 5 grudnia 1928 roku w Warszawie. W 1946 roku była uczennicą krakowskiego studia dramatycznego Iwo Galla, w tym samym roku zadebiutowała i tym samym rozpoczęła karierę w gdańskim Teatrze Wybrzeże w którym pracowała do 1949 roku. Występowała również w innych teatrach m.in.:

Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi w latach 1949-1950
Teatr Dramatyczny we Wrocławiu w latach 1950-1953, 1957-1964, 1981-1982
Teatr Nowej Warszawy w Warszawie w latach 1953-1956
Teatr Komedia w Warszawie w latach 1956-1957
Teatr Narodowy w Warszawie w latach 1964-1969
Teatr Syrena w Warszawie w 1969 roku
Teatr Współczesny w Warszawie w latach 1981-1982

Od 1982 roku do 1998 roku przebywała w USA. Także występowała u Jana Pietrzaka w kabarecie Pod Egidą oraz w Kabarecie Starszych Panów. Kiedy występowała w programie Jerzego Wasowskiego i Jeremiego Przybory widzowie przyznali jej Złotą i Srebrną Maskę za umiejętności aktorskie oraz wokalne. W 2006, z okazji Jubileuszu 60-lecia pracy artystycznej, Barbara Krafftówna zagrała napisany specjalnie dla niej monodram Remigiusza Grzeli "Błękitny diabeł", o ostatnich latach Marleny Dietrich, który wyreżyserował wspólnie z aktorką Józef Opalski. Prapremiera odbyła się w Teatrze Muzycznym w Gdyni 24 października 2006, a premiera w Teatrze Narodowym w Warszawie 20 listopada 2006. Barbara Krafftówna została odznaczona przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

[edytuj] Filmografia

aktorka

Sprawa do załatwienia (1953)
Deszczowy Lipiec (1957) jako Zofia Karpińska
Popiół i diament (1958) jako Stefka, narzeczona Staszka Gawlika
Nikt nie woła (1960) jako Niura
Walet pikowy (1960) jako Sekretarka
Złoto (1961) jako barmanka Zosia
Dziś w nocy umrze miasto (1961) jako Iza
Jutro premiera (1962 jako Suflerka
Jak być kochaną (1962 jako Felicja
Ich dzień powszedni (1963) jako Michaśka
Rękopis znaleziony w Saragossie (1964) jako Camilla de Tormez, macocha Paszeki
Upał (1964) jako Barbarka
Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) jako matka Marka
Cierpkie głogi (1966) jako Marta
Szyfry (1966) jako Jadwiga
Don Gabriel (1966) jako Florentyna
Czterej pancerni i pies (1966-1970) jako Honorata
Przekładaniec (1968) jako pastor z kobiecym głosem; rola Tadeusza Plucińskiego (dubbing)
Przygoda z piosenką (1968) jako madame Michaud, właścicielka pensjonatu
Przygody Pana Michała (1969) jako Makowiecka
Książę sezonu (1970)
Kłopotliwy gość (1971) jako Piotrowska
Ocalona (Die Überlebende) (1975) jako Teresa Gadomska
Granica (1977) jako Wojewodzina
Płomienie (1978) jako ciotka
Kłusownik (1980)
Filip z konopi (1981) jako Zosia
Na tropach Bartka (1982) jako pani Elżbieta
How to be American (1990) jako ona sama
Skutki noszenia kapelusza w maju (1993) jako Zofia, matka Mateusza
Bank nie z tej ziemi (1993-1994) jako Leokadia, siostra Henryka
Dora Was Dysfunctional (1994)
Ze snu sen (1998) jako ona sama
Więzy krwi (2001) jako babcia Wiktoria Bronowicz
Król przedmieścia (2002) jako Matka Kowalskich
Nipogodna (2002)
Ryś (2007) jako Wicehrabina

aktorka gościnnie

Życie na gorąco (1978)
Na dobre i na złe (1999-2006) jako Nela

[edytuj] Sukcesy

W 1949 roku dostała nagrodę Artystyczna Wybrzeża Gdańskiego za rok 1948.
W 1963 roku dostała Złotą Maskę
W 1963 roku dostała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia.
W 1964 roku dostała nagrodę "Srebrna Maska" w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych.
W 1965 roku dostała nagrodę Komitetu d/s PRiTV za wybitne osiągnięcia aktorskie w programach rozrywkowych telewizji.
W 1971 roku dostała drugą lokatę w filmowym konkursie "Panoramy Północy" na najpopularniejszą parę aktorską, wraz z Janem Englertem.
W 1975 roku dostała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej.
W 1982 roku dostała nagrodę za rolę Lulu w "Skizie" na VIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych.
W 1982 roku dostała tytuł "najlepszej aktorki Spotkań" na XXI Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych.
W 2005 roku odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach.