Blachowkręt
Z Wikipedii
Blachowkręt - rodzaj wkręta przeznaczonego do mocowania do blachy. Blachowkrętów szczególnie powszechnie używa się do łączenia z blachą części, na których nie występują znaczne obciążenia (np. w przemyśle motoryzacyjnym do mocowania do karoserii z blachy elementów tapicerki albo wyposażenia wnętrza). Średnice blachowkrętów na ogół nie przekraczają 7 milimetrów, a grubość blachy nie jest na ogół większa od pół milimetra.
Łączenie przy użyciu blachowkręta wykonuje się przez wywiercenie w blasze otworu o średnicy mniejszej od średnicy blachowkręta, a następnie wprowadzenie zaostrzonej końcówki blachowkręta do tego otworu. Wkręcając go następnie z użyciem pewnej siły, powoduje się wytłoczenie na krawędzi otworu wyżłobień, współpracujących z gwintem blachowkręta, co zapewnia jego stosunkowo mocne połączenie z blachą.
Połączenia przy pomocy blachowkrętów są wygodne w użyciu i szybkie w montażu, ale wszędzie tam, gdzie przewiduje się potrzebę wielokrotnego odkręcania i przykręcania elementów albo tam, gdzie wymagana jest większa trwałość połączenia - stosuje się raczej śruby z nakrętkami, albo co najmniej śruby wkręcane w otwór wcześniej nagwintowany.
Blachowkręty od wkrętów przeznaczonych do użycia z innymi materiałami (np. od wkrętów do drewna odróżnia na ogół lepsza jakość (twardość) materiału, z którego są produkowane (wkręty do drewna bywają na przykład produkowane ze stosunkowo miękkiego mosiądzu) i kształt (w swej roboczej części mają stałą średnicę, natomiast wkręty do drewna często są nieco grubsze bliżej łba, niż w pobliżu końca).
Blachowkrętów na ogół z powodzeniem można używać także do łączenia elementów z tworzyw sztucznych, natomiast użycie ich do wkręcania w drewno może czasem - pomimo pozorów pewności połączenia - nie być dostatecznie trwałe.
