Debiut Larsena
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut Larsena – otwarcie szachowe rozpoczynające się od posunięcia 1.b3.
Nazwa debiutu pochodzi od nazwiska wybitnego duńskiego arcymistrza Benta Larsena, który na przełomie lat szećdziesiątych i lat siedemdziesiątych często używał go w swojej turniejowej praktyce, osiągając dobre wyniki.
Posunięcie 1.b3 ma na celu szybkie ustawienia gońca na przekątnej a1-h8, skąd może on być w późniejszym czasie wykorzystany do ataku na czarnego króla i uznawane jest za niezbyt aktywne. Czarne mają wiele dobrych odpowiedzi, z których najczęściej wybierają 1...d5, 1...e5 oraz 1...Sf6. Zgodnie ze statystykami ChessBase posunięcie 1.b3 jest jednym z najrzadziej stosowanych w turniejowych partiach. Najbardziej znaną partią rozegraną w tym debiucie jest pojedynek Benta Larsena z Borysem Spasskim, który odbył się w ramach meczu ZSRR - Reszta świata w roku 1970 w Belgradzie. Partia ta zakończyła się klęską Larsena już po 17 posunięciach.
W literaturze szachowej nie ma jednoznaczności co do nazwy debiutu. Jest on również nazywany Atakiem Nimzowitscha-Larsena, Atakiem Larsena oraz Otwarciem Larsena.
W encyklopedii ECO debiut Larsena oznaczony jest symbolem A01.
