Gambit Villemsona
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Gambit Villemsona C33 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gambit Villemsona – rzadki wariant przyjętego gambitu królewskiego oznaczony kodem ECO C33, którego pozycja powstaje po posunięciach
1.e4 e5
2.f4 e:f4
3.d4?! (diagram)
Wariant ten, zgodnie ze świadectwem Polerio był popularny w Hiszpanii pod koniec XVI wieku w postaci: 3 ..Hh4+ 4.g3 f:g3 5.Ke1-g2 (tak zwana capriola czyli skok królem o dwa pola, obowiązywał przed wprowadzeniem roszady w obecnej postaci) H:e4+ 6.Sf3 g:h2 7.W:h2 – do dziś gambit Villemsona jest często nazywany hiszpańskim. Inna jego nazwa, gambit Steinitza, pochodzi z podobieństwa do gambitu Steinitza w partii wiedeńskiej: 1.e4 e5 2.Sc3 Sc6 3.f4 e:f4 4.d4!? (C25).
W pozycji diagramu podstawową kontynuacją czarnych jest:
3 ..Hh4+!
(posunięcia 3 ..Sf6 ani 3 ..d5 nie dają przewagi)
4.Ke2
(rekomendowane przez Tartakowera 4.Kd2 jest słabsze tak po 4 ..d5 jak i po 4 ..Hf2+)
4 ..d5
5.Sf3 Gg4
6.e:d5 Sf6
i powstaje krytyczna pozycja wariantu, w której po przykładowym 7.He1 H:e1+ 8.K:e1 G:f3 9.g:f3 S:d5 10.c4 Se3! czarne mają przewagę, co czyni gambit Villemsona niepopularnym – choć grywa go niekiedy mistrz międzynarodowy Kamran G. Shirazi. Próbą wzmocnienia gambitu Villemsona jest gambit Masona.
