Gdańska Kolej Dojazdowa
Z Wikipedii
Gdańska Kolej Dojazdowa - nieistniejąca już sieć kolei wąskotorowej (750 mm) na obszarze Gdańska i powiatu gdańskiego. Sieć gdańskiej wąskotorówki występuje również pod nazwą Lewobrzeżna Żuławska Kolej Dojazdowa.
W roku 1905 zostało uruchomione połączenie kolejowe do Świbna przez most nad śluzą w Przegalinie. Pociągi dojeżdżały do stacji Lewy Brzeg Wisły na obszarze Wyspy Sobieszewskiej i przeprawiały się na drugą stronę Przekopu Wisły promem kolejowym do stacji Prawy Brzeg Wisły w sąsiedztwie Mikoszewa i kontynuowały dalszą podróż do Sztutowa, Nowego Dworu lub Malborka. Uruchomiono również odgałęzienie Przejazdowo–Koszwały przez Giemlice. Również w roku 1905 powstała wąskotorowa infrastruktura dworcowa na obszarze gdańskiego Rudna - stacja kolejowa Gdańsk Wąskotorowy (niem. Danzig Kleinbahn) w okolicy dzisiejszego stadionu żużlowego i Bramy Żuławskiej. W czasach Wolnego Miasta Gdańska kolej dojazdowa nieznalazła się w przeciwieństwie do linii normalnotorowych pod zarządem PKP. W sezonie letnim uruchamiano specjalny letni pociąg kąpielowy do Stegny i Sztutowa. W roku 1948 wznowiono ruch kolejowy i przeprawę promową. Ograniczona przepustowość promu i czasochłonny załadunek wagonów kolejowych doprowadziły do wstrzymania kolejowej przeprawy przez Wisłę w roku 1959.
W połowie lat 70. XX wieku zawieszono całą lewobrzeżną (gdańską) część sieci. Likwidacji uległa cała infrastruktura (stacja, warsztaty i parowozownia Gdańsk Wąskotorowy) tabor przekazano na złom. W latach 90. pozostałości powąskotorowe zostały rozkradzione lub rozebrane a tabor przeznaczono na złom. Ostatnie ślady wąskotorówki można było jeszcze zobaczyć na mostach w Przegalinie i nad Opływem Motławy w Gdańsku.
