Halina Rapacka
Z Wikipedii
Halina Rapacka (ur. 3 maja 1901 w Warszawie, zm. 21 stycznia 1979 w Londynie) –- polska aktorka, scenarzystka i dramatopisarka.
Występy na scenie rozpoczęła jako piętnastolatka, od rodzinnej rewii (rodzice Wincenty Rapacki i Halina Zimajer byli popularnym aktorami, babka Adolfina Zimajer zajmowała się impresariatem). Do połowy lat trzydziestych występowała na scenach Lwowa, Warszawy i Łodzi. Potem zajęła się pisaniem sztuk i współpracą przy tworzeniu scenariuszy filmowych.
W czasie okupacji współpracowała z tzw. teatrami jawnymi (polskojęzyczne sceny, utrzymywane przez władze okupacyjne, grające schlebiający niskim gustom repretuar). W 1941 wygrała ogłoszony przez wydział propagandy Generalnego Gubernatorstwa konkurs na sztukę antytyfusową (od nazistowskiego plakatu proagandowego: Żydzi, wszy, tyfus plamisty). Jej uwtór p.t. Kwarantanna był wystawiany przez Teatr Objazdowy na terenie całej GG. Sztuka miała antysemicki charakter: podkreślała rzekome upośledzenie tzw. niższej rasy i nakłaniała do wydawania okupacyjnym władzom ukrywających się Żydów. Dla teatrów jawnych napisała jeszcze utwory Czar kłamstwa, Moja panna żona i To nie ja - to ona! (wystawiane w latach 1942-1943).
W 1944 wyjechała, bądź została wywieziona na roboty do III Rzeszy. Po wojnie, via Austria, znalazła się w Wielkiej Brytanii i osiadła w Londynie. Działała w środowiskach emigracyjnych, nie zaprzestając pracy dramaturgicznej.
