Hans Nielsen

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hans Nielsen (ur. 26 grudnia 1959 w Brovst) – duński żużlowiec, 22-krotny mistrz świata na żużlu w różnych konkurencjach (w tym 4-krotny indywidualny, 11-krotny drużynowy, 7-krotny w parze. Pierwszy straniero w polskiej lidze.

Pochodzi z wielodzietnej rodziny. Posiada trzy siostry i trzech braci, z których Jens Henry również jeździł na żużlu. Zamiłowanie do motocykli odziedziczył po swoim ojcu. Senior rodu Nielsenów znany był w okolicy z szaleństw na "stalowym rumaku".

Hans już jako chłopiec z uporem ćwiczył jazdę wyczynową i ślizg kontrolowany na pobliskiej żwirowni. Mając 13 lat rozpoczął starty w kategorii motocykli o pojemności 50 cm³. W rozgrywkach ligowych zadebiutował w wieku 16 lat w barwach III ligowego wówczas Brovst. W swym pierwszym starcie Hans zdobył 10 punktów i na stałe zadomowił się w składzie.

Wkrótce, przy pomocy swego rodaka Finna Rune Jensena w 1977 znalazł się w klubie ówcześnie najsilniejszej z lig żużlowych, lidze brytyjskiej, w klubie Wolverhampton Wolves. Już w następnym sezonie był liderem tej drużyny, w której startował do roku 1980. W latach 1981-1983 bronił barw Birmingham. Ponieważ zespół nie miał zbyt wielkich szans w walce o mistrzostwo Anglii, Hans po raz kolejny zmienił barwy klubowe. Przeszedł do Oksfordu, z którym związał się na 9 lat. Wraz z zespołem trzykrotnie zdobył tytuł mistrza ligi brytyjskiej. Z tego właśnie okresu przylgnął do niego przydomek Profesor z Oksfordu. Kolejnym wyspiarskim klubem, który reprezentował było Coventry Bees. Przez wszystkie lata występów w Anglii należał do czołowych zawodników ligowych. W latach 1986, 1987 i 1990 wywalczył tytuł Indywidualnego Mistrza Ligi Brytyjskiej.

Uważany był za mistrza "lotnych startów" oraz jeźdźca eleganckiego i ostrożnego. Jest legendą światowego żużla w ostatniej dekady XX wieku. Jako pierwszy zawodnik zagraniczny, w 1990 podpisał kontrakt w lidze polskiej, rozpoczynając napływ obcokrajowców do polskiej ligi. Zaczynał w lidze polskiej w Motorze Lublin, z którym zdobywał wicemistrzostwo w lidze w roku 1991. W roku 1994 przeniósł się do Polonii Piła, z którą zdobył wiele medali w drużynie (w tym złoty medal DMP w roku 1999). W 1999 zakończył swą bogatą karierę i zorganizował turniej pożegnalny w Pile.

W czasach, gdy reprezentował Polonię Piła, jego klubowym partnerem był rozpoczynający karierę Jarosław Hampel, który Nielsena nazywał Profesorem.

Obecnie jest na emeryturze żużlowym i prowadzi własną firmę w Danii.

[edytuj] Starty w lidze

[edytuj] Starty w lidze polskiej

Motor Lublin (1990 - 1993)
Polonia Piła (1994 - 1999)

[edytuj] Starty w lidze szwedzkiej

do uzupełnienia

[edytuj] Starty w lidze angielskiej

[edytuj] Starty w lidze duńskiej

Brovst

[edytuj] Osiągnięcia

[edytuj] Indywidualne Mistrzostwa Świata

1980 - Göteborg - 11 miejsce - 7 pkt → wyniki
1981 - Wembley - 9 miejsce - 6 pkt → wyniki
1982 - Los Angeles - 7 miejsce - 8 pkt → wyniki
1983 - Norden - 7 miejsce - 9 pkt → wyniki
1984 - Göteborg - 2 miejsce - 13+3 pkt → wyniki
1985 - Bradford - 2 miejsce - 13+2 pkt → wyniki
1986 - Chorzów - 1 miejsce - 14 pkt → wyniki
1987 - Amsterdam - 1 miejsce - 27 pkt → wyniki
1988 - Vojens - 2 miejsce - 14+2 pkt → wyniki
1989 - Monachium - 1 miejsce - 15 pkt → wyniki
1990 - Bradford - 4 miejsce - 11 pkt → wyniki
1991 - Göteborg - 3 miejsce - 11+3 pkt → wyniki
1993 - Pocking - 2 miejsce 11+3 pkt → wyniki
1994 - Vojens - 2 miejsce 12+2 pkt → wyniki
1995 - 1 miejsce - 103 pkt → wyniki
1996 - 2 miejsce - 111 pkt → wyniki
1997 - 7 miejsce - 75 pkt → wyniki
1998 - 4 miejsce - 76 pkt → wyniki
1999 - 3 miejsce - 76 pkt → wyniki

[edytuj] Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów

1977 - Vojens - 5 miejsce - 6 pkt → wyniki
1978 - Lonigo - 6 miejsce - 10 pkt → wyniki

[edytuj] Drużynowe Mistrzostwa Świata

1978 - Landshut - 1 miejsce → wyniki
1979 - Londyn - 2 miejsce → wyniki
1981 - Olching - 1 miejsce → wyniki
1982 - Londyn - 2 miejsce → wyniki
1983 - Vojens - 1 miejsce → wyniki
1984 - Leszno - 1 miejsce → wyniki
1985 - Long Beach - 1 miejsce → wyniki
1986 - Vetlanda, Vojens, Bradford - 1 miejsce → wyniki
1987 - Fredericia, Coventry, Praga - 1 miejsce → wyniki
1988 - Long Beach - 1 miejsce → wyniki
1989 - Bradford - 2 miejsce → wyniki
1990 - Pardubice - 3 miejsce → wyniki
1991 - Vojens - 1 miejsce → wyniki
1992 - Kumla - 4 miejsce → wyniki
1993 - Coventry - 2 miejsce → wyniki
1994 - Brokstedt - 3 miejsce → wyniki
1995 - Bydgoszcz - 1 miejsce → wyniki
1997 - Piła - 1 miejsce → wyniki
1998 - Vojens - 3 miejsce → wyniki

[edytuj] Mistrzostwa Świata Par

1979 - Vojens - 1 miejsce → wyniki
1980 - Krsko - 3 miejsce → wyniki
1981 - Chorzów - 5 miejsce → wyniki
1982 - Liverpool - 3 miejsce → wyniki
1983 - Göteborg - 3 miejsce → wyniki
1984 - Lonigo - 2 miejsce → wyniki
1986 - Pocking - 1 miejsce → wyniki
1987 - Pardubice - 1 miejsce → wyniki
1988 - Bradford - 1 miejsce → wyniki
1989 - Leszno - 1 miejsce → wyniki
1990 - Landshut - 1 miejsce → wyniki
1991 - Poznań - 1 miejsce → wyniki
1992 - Lonigo - 5 miejsce → wyniki
1993 - Vojens - 3 miejsce → wyniki

[edytuj] Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów

1977 - Vojens - 6 miejsce - 6 pkt → wyniki
1978 - Lonigo - 6 miejsce - 10 pkt → wyniki

[edytuj] Indywidualne Mistrzostwa Danii

1977 - brak danych-miasto - 3 miejsce → wyniki
1978 - brak danych-miasto - 1 miejsce → wyniki
1979 - brak danych-miasto - 3 miejsce - 13 pkt → wyniki
1980 - Fjelsted - 4 miejsce - 11 pkt → wyniki
1981 - Vojens - 2 miejsce - 14 pkt → wyniki
1982 - brak danych-miasto - 1 miejsce → wyniki
1983 - Selskov - 2 miejsce - 14 pkt → wyniki
1984 - Brovst - 3 miejsce - 12 pkt → wyniki
1985 - Fredericia - 2 miejsce - 13 pkt → wyniki
1986 - Randers - 2 miejsce - 12+3 pkt → wyniki
1987 - brak danych-miasto - 1 miejsce → wyniki
1988 - Brovst - 4 miejsce - 11+2 pkt → wyniki
1989 - Slangerup - 2 miejsce - 13 pkt → wyniki
1990 - Outrup - 1 miejsce - 14 pkt → wyniki
1991 - Fredericia - 7 miejsce - 8 pkt → wyniki
1993 - Randers, Fjelsted - 1 miejsce - 28 pkt - odbywały się 2 turnieje finałowe → wyniki
1994 - Holstebro, Randers - 1 miejsce - 24 pkt - odbywały się 2 turnieje finałowe → wyniki
1997 - Holsted - 3 miejsce - 12 pkt → wyniki
1998 - Outrup - 3 miejsce - 11 pkt → wyniki
1999 - Munkebro - 7 miejsce - 9 pkt → wyniki