Józef Giza
Z Wikipedii
Gen. bryg. Józef Giza (3 marca 1887 - 16 sierpnia 1965), polski dowódca wojskowy.
Urodził się 3 marca 1887 w Dąbrówce Polskiej (obecnie część Nowego Sącza) w powiecie nowosądeckim jako syn Michała Gissa-Gizy i Małgorzaty Szkaradek. Absolwent I Gimnazjum w Nowym Sączu (1909). Członek Polskich Drużyn Strzeleckich.
Spis treści |
[edytuj] I wojna światowa
Podczas I wojny światowej w cesarsko-królewskiej armii austro-węierskiej od czerwca 1914 do października 1918 (20 galicyjski pułk piechoty na froncie serbskim, rosyjskim i włoskim). Członek konspiracyjnej organizacji „Wolność” (1917-1918). Współautor antyaustriackiego zamachu wojskowego z 30 na 31 października 1918 w Tarnowie.
[edytuj] W Wojsku Polskim
W Wojsku Polskim od listopada 1918. Najpierw pełnił służbę w 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu (1918-1927) jako dowódca kompanii, adiutant pułku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1919-1921, a później dowódca batalionu. We wrześniu 1927 objął dowodzenie batalionem KOP „Iwieniec”, po czym w kwietniu 1931 został zastępcą dowódcy 82 pułku piechoty w Brześciu n. Bugiem, a od kwietnia 1932 - zastępcą dowódcy 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku. W czerwcu 1935 powierzono mu dowodzenie 3 pułkiem strzelców podhalańskich w Bielsku, a maja 1938 do wybuchu II wojny światowej - dowodzenie Górnośląską Brygadą Obrony Narodowej w Katowicach.
[edytuj] II wojna światowa
We sierpniu 1939 objął funkcję zastępcy dowódcy 55 Dywizji Piechoty Rezerwowej. Walczył od Śląska aż po Tomaszów Lubelski. Uniknął niewoli i przedostał się na Węgry, gdzie był zastępcą dowódcy Przedstawicielstwa WP (1939-1940)w Budapeszcie. W maju 1940 przedostał się do Francji, skąd wkrótce został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił m.in. funkcję zastępcy dowódcy 5 Brygady Kadrowej Strzelców w Szkocji. Po wyjeździe na Bliski Wschód od sierpnia 1942 do lipca 1943 dowodził 5 Wileńską Brygadą Piechoty, po czym został komendantem Centrum Wyszkolenia Armii. W maju 1944 objął dowodzenie 7 Dywizją Piechoty. Od października 1945 pozostawał w stanie nieczynnym. Po zakończeniu II wojny światowej na emigracji w Londynie, gdzie zmarł 16 sierpnia 1965.
[edytuj] Awanse
- podporucznik - 1915,
- porucznik - 1917,
- kapitan - 1920,
- major - 1922,
- podpułkownik - 1929,
- pułkownik - 1938,
- generał brygady - 25 września 1944.
[edytuj] Odznaczony
Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości.
[edytuj] Rodzina
Żonaty, miał synów: Mieczysława (1920-1939), absolwenta Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie, poległego w kampanii wrześniowej, Kazimierza, emigranta, i Tadeusza oraz córkę Marię po mężu Podgórską, łączniczkę Armii Krajowej.
