Józef Kossakowski (biskup)
Z Wikipedii
Józef Kazimierz Kossakowski herbu Ślepowron (16 marca 1738 - 9 maja 1794), biskup inflancki od 1781, działacz polityczny.
Pochodził ze znanego na Litwie rodu szlacheckiego, był bratem hetmana Szymona, a także senatorów - kasztelana Antoniego i wojewody Michała. W 1761 przyjął święcenia kapłańskie, studiował w Wilnie i Warszawie. Pełnił kościelne funkcje proboszcza w Wołpie i kanonika w Wilnie, udzielał się także politycznie.
13 marca 1775 został mianowany biskupem tytularnym Cinna, z obowiązkami biskupa pomocniczego wileńskiego (w Trokach). 17 września 1781 został przeniesiony na biskupstwo inflanckie, pełnił także funkcję administratora apostolskiego diecezji kurlandzkiej. Dokonał wówczas wielu oszustw i machinacji finansowych dla wzbogacenia się. Od 1787 pobierał stałą roczną pensję z ambasady rosyjskiej, był protegowanym ambasadora Stackelberga i z jego nominacji zasiadał w Radzie Nieustającej 1782-1786. 19 grudnia 1791 nadano mu godność biskupa koadiutora wileńskiego (przy osobie Ignacego Massalskiego). W okresie jego rządów diecezja inflancka została na krótki czas włączona do nowej archidiecezji mohylewskiej (1783).
Był zwolennikiem stronnictwa rosyjskiego i carycy Katarzyny II, przeciwstawiał się Konstytucji Trzeciego Maja. Wraz z bratem Szymonem stał na czele targowiczan na Litwie, faktycznie przejął władzę nad Litwą przy pomocy wojsk rosyjskich. Podczas insurekcji kościuszkowskiej został uwięziony, skazany przez sąd kryminalny i powieszony w Warszawie w egzekucji publicznej jako zdrajca Polski. Jego następcą na stolicy biskupiej inflanckiej został krewny, Jan Nepomucen Kossakowski.
Źródła:
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 8321113117, Warszawa 2000.
