Jan II Komnen

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jan II Komnen

Jan II Komnen (Grecki: Ιωάννης Β΄ Κομνηνός, Iōannēs II Komnēnos)(13 września 1087 - 8 kwietnia 1143), cesarz bizantyjski od 1118. Syn Aleksego I i Ireny Dukas. Był trzecim cesarzem bizantyjskim z dynastii Komnenów po Izaaku I (1057-1059) i ojcu Aleksym I (1081-1118). Jego celem było przywrócenie potęgi Cesarstwa, a także jego terytoriów z przed klęski w bitwie pod Manzikert (1071). Jest też znany jako Kaloïōannēs (Jan Piękny)

[edytuj] Sukcesy militarne

W czasie jego 25 letniego panowania odniósł wiele sukcesów militarnych. Powstrzymał dwie inwazje Pieczyngów w bitwach pod Leuvonion (1091) i Beroją (1122 obecnie Stara Zagora). Po ustabilizowaniu sytuacji w europejskich granicach Jan II skoncentrował się na Azji mniejszej. W tym rejonie wsławił się dobrze rozegranymi kampaniami mającymi na celu odebranie Turkom anatolijskich posiadłości, które uzyskali po 1071r. Dzięki jego staraniom pod bizantyjskie panowanie powróciło wiele terytoriów w zachodniej i północnej (Kastamonu i Trapezunt) Anatolii. Po sukcesach przeciw Turkom Jan skierował swe plany na Lewant i znajdujące się tam państwa krzyżowe. Krzyżowcy w czasie I Krucjaty będąc w Konstantynopolu obiecali Aleksemu I Komnenowi, że wszystkie zdobyte terytoria w Lewancie będą podległe Cesarstwu. Tak się jednak nie stało. Jan II chciał siłą zmusić krzyżowców do uległości. W 1137 zaatakował Królestwo Małej Armenii i podbił Adanę i Taurus, a władca królestwa Leon I wraz z całą rodziną został przewieziony do Konstantynopola jako zakładnik gdzie zmarł w 1140. Zajęcie Małej Armenii otworzyło drogę do Księstwa Antiochii gdzie książę Rajmund III z Poiters uznał się za wasala cesarza.

[edytuj] Śmierć

Cesarz planował kolejną wyprawę, pielgrzymkę na wschód do Jerozolimy, razem ze swą armią. Celem wyprawy mogła być próba podporządkowania sobie królestwa Jerozolimskiego. Jednak 8 marca 1143 Jan został otruty w górach Taurus w Cylicji. Cesarz przed śmiercią zdążył wybrać na następcę swego syna Manuela Komnena. Wybór ten był hańbą dla najstarszego syna Izaaka Komnena. Była to prawdopodobnie nagroda za odwagę, jaką wykazał się Manuel w czasie kampanii w Neocezarei.

[edytuj] Rodzina

Jan II Komnen ożenił się z Piroską Węgierską (w Bizancjum zwana Ireną), córką Króla Władysława I Węgierskiego w 1104r. Jan II i Irena mieli czterech synów i cztery córki :