Kanał Białomorsko-Bałtycki
Z Wikipedii
Kanał Białomorsko-Bałtycki, ros. Беломорско-Балтийский канал - kanał budowany w latach 1930-1933, łączący Morze Bałtyckie i Morze Białe.
Miał mieć 227 kilometrów, z tego 37 km trzeba było wykuć w skalnym podłożu. Zaplanowano 19 śluz, 49 tam, 15 zapór. Na rozkaz Stalina wszystko należało zbudować szybko (24 miesięcy) i tanio - zamiast stali i żelbetu używając drewna oraz opierając się na pracy więźniów obozów koncentracyjnych Gułagu. W rzeczywistości budowa ta posłużyła Józefowi Stalinowi do eksterminacji więźniów, gdyż podczas budowy zginęło ich 100 000.
Sowieci przedstawiali tę budowę jako sukces pierwszego planu pięcioletniego. W rzeczywistości projekt ten poniósł kompletne fiasko. W szczytowym okresie pracowało tam pond 107 tysięcy więźniow. Stalin uczestniczył w otwarciu kanału 1 maja 1933. Praca tysięcy więźniów poszła jednak na marne - kanał okazał się zbyt płytki (3,5 metra głębokości), by przerzucać nim duże okręty wojenne z Bałtyku na Morze Białe, a stąd w razie potrzeby przez Ocean Lodowaty na Pacyfik.
