Karl Albrecht Oberg
Z Wikipedii
Karl Albrecht Oberg (ur. 27 stycznia 1897, zm. 3 czerwca 1965) - zbrodniarz hitlerowski, jeden z najbliższych współpracowników Reinharda Heydricha oraz wyższy dowódca SS i Policji w okupowanej przez III Rzeszę Francji.
Urodzony w Hamburgu, walczył w I wojnie światowej otrzymując kilka odznaczeń. W 1920 brał udział w tzw. puczu Kappa. Następnie był łącznikiem między niemieckimi organizacjami nacjonalistycznymi a Reichswehrą. Gdy naziści zaczęli dochodzić do władzy w Niemczech, Heydrich zabrał Oberga ze sobą początkowo do Monachium, a następnie do Berlina mianując go swoją prawą reką w SD. Awansował szybko, osiągając w 1944 stopień Obergruppenführera. W 1938 dowodził batalionem SS w Meklenburgu, a w 1939 został szefem policji w Zwickau.
We wrześniu 1941 mianowany został wyższym dowódcą SS i Policji w Dystrykcie Radomskim znajdującym się w okupowanej Polsce. Oberg jest odpowiedzialny za prześladowanie polskich Żydów, a także za terror stosowany wobec pozostałej ludności cywilnej (w tym deportacje do Rzeszy pracowników przymusowych). 12 maja 1942 awansował na wyższego dowódcę SS i Policji w okupowanej Francji. Jako taki jest odpowiedzialny za wydanie zarządzeń dyskryminujących miejscową ludność żydowską (w tym za obowiązek noszenia opaski z żółtą gwiazdą Dawida), a następnie za deportację ok. 75 tysięcy Żydów francuskich do obozów zagłady (przeżyło z nich jedynie kilka tysięcy). Oberg stosował także brutalne metody w walce z francuskim Ruchem Oporu. W grudniu 1944 został dowódcą jednego z oddziałów armii podległej Heinrichowi Himmlerowi.
W czerwcu 1945 Oberg został aresztowany przez Amerykanów i skazany przez Trybunał Wojskowy na karę śmierci. Wyroku nie wykonano, gdyż został on w październiku 1946 ekstradowany do Francji i następnie (9 października 1954) ponownie skazany na karę śmierci. Kara ta została jednak najpierw zamieniona na dożywocie w 1958, a następnie już w 1959 zmniejszona do 20 lat pozbawienia wolności połączonego z ciężkimi robotami. W 1965 Karl Oberg został ułaskawiony przez prezydenta Francji Charles de Gaulle'a i powrócił do Niemiec, gdzie zmarł w tym samym roku.
