Kmieć
Z Wikipedii
Początkowo w XI-XII wieku słowo kmieć oznaczało dostojników książęcych lub królewskich.
W XIV i XV wieku zaczęto nim nazywać bogatych mieszkańców wsi - (gburów), którzy uprawiali przynajmniej 1 łan ziemi i w zamian za to musieli płacić panu feudalnemu czynsz i wykonywać prace rolne na jego ziemi (początkowo 1 dzień w tygodniu). W tym okresie "kmieć" (łac. cmetos) stanowiło określenie wartościujące, w odróżnieniu od "chłopa", które było pogardliwym określeniem niewolnego parobka lub sługi.
[edytuj] Etymologia
Zdaniem prof. Franciszka Sławskiego słowo "kmieć" pochodzi od łacińskiego comes w dopełniaczu comitis oznaczające towarzysza, zwłaszcza panującego albo wodza; osobę należącą do orszaku panującego.
(Culpam poena premit comes - winie depcze po piętach jej towarzyszka kara. Maksyma Autor: Quintus Horatius Flaccus)
Zdaniem prof. Andrzeja Bańkowskiego słowo "kmieć" ma pochodzenie irańskie (A. Bańkowski „Słownik etymologiczny języka polskiego t.1 A-K”).