Konstantyn III (cesarz bizantyjski)
Z Wikipedii
Konstantyn III (ur. 3 maja 612, zm. 641), cesarz bizantyjski w 641. Sporadycznie określany także jako Konstantyn I (jeśli liczyć od upadku cesarstwa zachodniorzymskiego).
Syn cesarza Herakliusza i jego pierwszej żony Eudokii. Matka Konstantyna zmarła wkrótce po urodzeniu dziecka, w związku z tym Herakliusz ożenił się ponownie, tym razem z własną bratanicą, naruszając w ten sposób prawa państwowe i kościelne. Wzbudziło to silną niechęć poddanych, obruszonych kazirodczym związkiem, tym bardziej, że nowa cesarzowa otwarcie dążyła do ustanowienia własnego syna, Herakleonasa, następcą tronu. Zgodnie z wolą ojca, Konstantyn musiał podzielić się władzą z bratem przyrodnim (638).
Po śmierci Herakliusza 11 lutego 641 r. Konstantyn objął pełnię władzy, jednak rządził tylko przez cztery miesiące. Zmarł 25 maja na gruźlicę, choć jego zgon przypisywano także byłej cesarzowej, macosze Martynie. W trakcie jego krótkiego panowania od cesarstwa odpadł zajęty przez Arabów Egipt.
Gdy Konstantyn zmarł, tron objął samodzielnie Herakleonas.
| Poprzednik Herakliusz |
 |
Cesarz bizantyjski 641 |
|
Następca Herakleonas |
