Kubrat
Z Wikipedii
Kubrat (także: Kuwrat, Kurt, bułg. Кубрат) chan (chagan) środkowoazjatyckiego tureckojęzycznego ludu Protobułgarów.
Niektóre średniowieczne źródła wyprowadzają ród Dulo, z którego wywodził się Kubrat, od wodza Hunów, Attyli. Daty życia Kubrata są bardzo niepewne i sporne; w rozmaitych źródłach podawane są różne, często bardzo rozbieżne lata. Najogólniej rzecz biorąc Kubrat żył w pierwszej połowie VII w., ur. ok. 605, zm. ok. 665/668, choć jeśli chodzi o datę śmierci podaje się także rok 660.
W 619 r. Kubrat przybył wraz z chanem Onogurów Orchanem do Konstantynopola jako zakładnik. Kubrat został w Konstantynopolu ochrzczony i wychowany w chrześcijaństwie, czym tłumaczy się jego późniejszą konsekwentnie probizantyjską politykę.
W okresie samodzielnych rządów Kubrat prowadził w stosunku do Bizancjum politykę pokojową, występując zwykle jako sojusznk cesarzy bizantyjskich, Herakliusza i jego syna Konstansa II. W 635 r. Kubrat pokonał nadczarnomorskich Awarów i utworzył państwo, zwane Wielką Bułgarią, rozciągające się od Kubania do Dniepru. Po śmierci Kubrata jego państwo, atakowane przez Chazarów rozpadło się. Istnieją spory co do datacji śmierci Kubrata i rozpadu jego państwa. Niektóre źródła wskazują tu rok 660 jako przybliżoną datę upadku Wielkiej Bułgarii, według innych Kubrat miał panować jeszcze przez kilka lat, aż do 665 lub nawet 668 r.
Według średniowiecznej legendy po śmierci Kubrata pięciu jego synów, którzy symbolizowali pięć ludów bułgarskich, wywędrowało w różne strony świata. Najstarszy, Bajan przyjął zwierzchnictwo Chazarów i pozostał na ziemiach Wielkiej Bułgarii. Drugi syn, Kotrag, wódz Kutigurów udał się w w dolny bieg Donu a następnie założył państwo Bułgarów Kamskich, ze stolicą w mieście Bułgar, niedaleko ujścia Kamy do Wołgi. Trzeci syn, Asparuch, dotarł wraz ze swym ludem nad dolny Dunaj i również utworzył własne państwo, ze stolicą w Plisce, rywalizujące z Bizancjum o palmę pierwszeństwa na Bałkanach. Dwaj pozostali synowie Kubrata, którzy pozostali anonimowi, mieli wedle legendy wywędrować do Panonii oraz w okolice Rawenny w północnej Italii.
