Lewko

Z Wikipedii

Lewko (?- 1395), żydowski bankier i osobisty faktor królów Polski.

Pochodził z Olkusza. Był synem Jordana i Kaszycy. W źródłach pojawia się po raz pierwszy w 1365 jako bankier króla Kazimierza Wielkiego. Przedsięwzięcia tego władcy często wspierał kredytem. W 1368 Kazimierz Wielki, mianował go żupnikiem i powierzył mu administrację żup solnych w Wieliczce i Bochni. Lewko dzierżawił też mennicę królewską, zyski z której władca przekazał Lewkowi, jako spłatę zaciągniętego długu. Jako osobisty finansista dworu zaskarbił sobie zaufanie także Ludwika Węgierskiego (który był mu winien 33 tysięcy grzywien srebra), Jadwigi Andegaweńskiej (winnej mu 10 tysięcy grzywien) i Władysława Jagiełły. Udzielił też pożyczki księciu mazowieckiemu Ziemowitowi IV. W latach 60. XIV wieku był poborcą opłat miejskich Krakowa.

Był właścicielem kilku domów w Krakowie przy ul. Żydowskiej (obecnie Św.Anny), Wiślnej, Mikołajskiej, browaru i placu koło kościoła św. Marka. Lewko był żonaty ze Swenką, z którą miał córkę Gołdę i synów: Jordana, Izraela, Abrahama i Kanaana. Trzej ostatni pojawiali się w dokumentach miejskich w XV wieku.