Marek Kotański

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Medalion nagrobny

Grób Marka Kotańskiego na Powązkach

Marek Kotański, często nazywany po prostu – Markiem lub tak jak przez jego pacjentow – Kotanem (ur. 11 marca 1942 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 2002 w Szpitalu Bielańskim w Warszawie po wypadku samochodowym w Nowym Dworze Mazowieckim) – polski psycholog, terapeuta, organizator wielu przedsięwzięć dążących do zwalczania zjawisk patologii społecznej i udzielania pomocy osobom uzależnionym od alkoholu, narkotyków, zarażonych wirusem HIV, byłych więźniów czy osób bezdomnych. Twórca m.in. Monaru i Markotu.

Jego matka, Ludwika, była malarką. Ojciec, Wiesław Kotański, profesorem japonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Dom Kotańskich był otwarty dla każdego potrzebującego pomocy.

Już w liceum Marek był inicjatorem kilku akcji mających na celu pomoc ludziom w potrzebie. Od 1960 studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów działał aktywnie w Ruchu Młodych Wychowawców, który opiekował się sierotami i młodzieżą dotkniętą patologiami społecznymi. Po studiach podjął pracę terapeuty w szpitalu psychiatrycznym przy ul. Dolnej w Warszawie. Współpracował ze Społecznym Komitetem Przeciwdziałania Alkoholizmowi, a także angażował się w tworzenie Ruchu "Trzeźwość".

W 1974 Kotański podjął pracę w Szpitalu Psychiatrycznym w Garwolinie, gdzie mieścił się odział dla osób uzależnionych od narkotyków (w owym czasie z powodów ideologicznych uważanych w Polsce za osoby nie istniejące). Widząc, że tradycyjne metody leczenia nie dają pozytywnych rezultatów, stworzył tam i poddał terapii pierwsze grupy, zwane "społecznościami", a także dał początek systemowi leczenia uzależnionych od narkotyków, "Monarowi".

Pierwszy ośrodek "Monaru" założono 15 października 1978 w Głoskowie pod Garwolinem. Urządzono go w opuszczonym i częściowo zrujnowanym domu. Marek Kotański rozpoczął tam pracę z grupą pacjentów ze szpitala w Garwolinie. Efekty okazały się dużo lepsze niż się spodziewano. Obecnie jest ponad 157 ośrodków Monaru.

W latach po stanie wojennym włączył się w prace Rady Konsultacyjnej, mającej służyć dialogowi między opozycją a komunistyczną władzą, a w której uczestniczyły takie osoby jak Krzysztof Skubiszewski i Władysław Siła-Nowicki. Miał nadzieję, iż Rada posłuży jako miejsce "zbiorowej psychoterapii", a on sam umożliwi lepszą komunikację pomiędzy jej uczestnikami[1]

Organizował też osady dla osób dotkniętych wirusem HIV i chorych na AIDS w ramach stowarzyszenia "Solidarni Plus".

W latach 1985-1994 Marek Kotański był organizatorem akcji "Łańcuch Czystych Serc", w której setki tysięcy młodych ludzi złączyło dłonie w łańcuchu łączącym Bałtyk z Tatrami, jednocząc się w idei humanitaryzmu. Zorganizowano także wiele koncertów Czystych Serc w których wzięły udział tysiące ludzi.

W 1993 r. Kotański założył Markot – Ruch Wychodzenia z Bezdomności (obejmujący 100 ośrodków dla bezdomnych, samotnych matek z dziećmi, osób niepełnosprawnych, terminalnie chorych). Rozwinął również system pomocy dla osób opuszczających więzienia, działający od 1994 i również przez nikogo nie finansowany.

Otrzymał wiele nagród:

dwa razy otrzymał nagrodę Wiktora
nagrodę imienia Brata Alberta
Order Uśmiechu w 2000 r.

Organizowane są koncerty pt. "Dzień Kotana – Daj siebie innym"[[2]] "Chciałbym nauczyć dawania siebie innym. Ratowałem młodzież chorą, teraz uważam, że trzeba tę wciąż jeszcze zdrową impregnować przed złem, ucząc ją czynienia dobra" Marek Kotański

Był popularny i lubiany przez niektóre grupy społeczne, często pokazywany przez media, chociaż niejednokrotnie jego bezkompromisowa postawa budziła sprzeciw, a czasem agresję niektórych odłamów społeczeństwa.