Mięguszowiecki Szczyt Czarny
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Mięguszowiecki Szczyt Czarny | |
| Grafika:Do uzupełnienia.jpg |
|
| Państwo | Polska, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 2 410 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 49°10' 59'' N |
| Długość geograficzna | 20°04' 03'' E |
| Data zdobycia | 1903 |
| Zdobyta przez | Antonina i jej syn Karol Englisch z przewodnikiem Johannem Hunsdorferem |
Mięguszowiecki Szczyt Czarny (słow. Východný Mengusovský štít), 2410 m n.p.m., położony jest pomiędzy Mięguszowieckim Szczytem Pośrednim (rozdziela je Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem) i Hińczową Turnią (kulminacją kończącą Wołowy Grzbiet). Pomiędzy Hińczową Turnią a Mięguszowieckim Szczytem Czarnym znajduje się Czarnostawiańska Przełęcz. Dawniej nazywano go Mięguszowiecki Szczyt nad Czarnym (Stawem). Jego ściany opadają półkilometrowymi grzędami w kierunku tego jeziora. Północno-wschodnią grzędę kończy Kazalnica Mięguszowiecka, z której opada słynna, pionowa i pocięta pasami okapów ściana północno-wschodnia. Wschodnia ściana (o wysokości ok. 300 m) opada w kierunku Wyżniego Czarnostawskiego Kotła, którego kotlinę ogranicza północno-wschodnia grzęda Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego i urwiska schodzące ze ścian Wołowego Grzbietu. W grani północno-zachodniej, opadającej w kierunku Mieguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem, widoczna jest samotna turniczka nazywana Chłopkiem (stąd nazwa przełęczy). Na Chłopka jako pierwsi weszli Katherina Bröske i Kimon Häberlein 11 września 1905 r. Droga na szczyt prowadząca z tej przełęczy była znana przewodnikom zakopiańskim i turystom najprawdopodobniej jeszcze przed 1877 r., ale nie ma informacji o takich wejściach.
Pierwsze odnotowane wejście:
- latem - Antonina i jej syn Karol Englisch z przewodnikiem Johannem Hunsdorferem 9 sierpnia 1903 drogą od Czarnostawiańskiej Przełęczy;
- zimą - Mieczysław Lerski i Jerzy Maślanka 22 marca 1910.
