Miecz myśliwski
Z Wikipedii
Miecz myśliwski (zwany też łowieckim) służył według niektórych źródeł do polowania z konia na dziki, a według innych do skłuwania grubej zwierzyny - niedźwiedzi i dzików odłowionych w sieci łowieckie. Miecz łowiecki posiadał rękojeść dwu- lub półtoraręczną, jelec przeważnie krzyżowy czasami z dodatkowymi obłękami, głownię uformowaną w postaci pręta zakończną sztychem w postaci grotu włóczni myśliwskiej. Używano go ujmując jedną ręką za rękojeść a drugą za głownię poniżej rękojeści. Długość całkowita miecza to około 1,80 m. Używany był od XV do XVII wieku.
