Mina przeciwpancerna
Z Wikipedii
Mina przeciwpancerna - mina lądowa przeznaczona do niszczenia czołgów, dział pancernych, transporterów opancerzonych i innych wozów bojowych.
Miny przeciwpancerne dzielą się na:
- miny przeciwgąsienicowe - najstarszy rodzaj min przeciwpancernych wyposażony w zapalnik naciskowy. Miny tego typu eksplodują po najechaniu na nie kołem lub gąsienicą pojazdu i uszkadzają mechanizm bieżny i zawieszenie pojazdu. Skutki wybuchu tego rodzaju min są najczęściej łatwe do usunięcia.
- miny przeciwdenne - miny przeciwpancerne wyposażone w zapalniki prętowe lub niekontaktowe. Miny tego typu wybuchają pod dnem kadłuba pancernego i powodują jego zniekształcenie skutkujące uszkodzeniem lub zniszczeniem podzespołów czołgu przymocowanych do dna pojazdu (silnik, przekładnie, wałki skrętne). Skutki wybuchu tego rodzaju min były dawniej bardzo groźne dla pojazdów pancernych, ale w nowych wzorach wozów bojowych większość ważniejsze podzespołów jest mocowana nie do dna pojazdu, ale podwieszane pod stropem kadłuba co zmniejsza skutki wybuchów min przeciwdennych.
- miny przeciwburtowe - miny tego typu są wyposażone w zapalniki niekontaktowe lub kontaktowe wykorzystujące światłowody. Po zadziałaniu zapalnika w kierunku pojazdu wystrzeliwany jest pocisk przeciwpancerny z głowicą kumulacyjną lub odpalany jest pocisk formowany wybuchowo rażący ścianę kadłuba pancernego.
