Obrona Cunninghama
Z Wikipedii
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Obrona Cunninghama C35 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obrona Cunninghama – wariant gambitu królewskiego, oznaczony kodem ECO C35, jego pierwszą analizę opublikował, wbrew nazwie, Gioacchino Greco. Pozycja wyjściowa tej obrony powstaje po posunięciach: 1.e4 e5 2.f4 e:f4 3.Sf3 Ge7, jej ideą jest zderoszowanie białego króla, co wprowadzić ma silną dysharmonię w plany białych. Białe mają odpowiedzi: 4.d4, 4.Gc4, 4.Sc3.
W pierwszym przypadku po 4 ..Ge7+ (..d5!) nastąpi 5.Ke2 i białe mają silne centralne piony, nawet ich król może wykazać się aktywnością, zwłaszcza w końcówce.
Po 4.Gc4 Ge7+ 5.g3 (posunięcie to analizował Alexander Cunningham, lepsze jest Kf1! z przewagą) f:g3 6.00 g:h2+ 7.Kh1 d5! powstaje pozycja, którą ocenia się za korzystniejszą dla czarnych. Praktyka wykazała,że zamiast szachować gońcem czarne powinny grać 4 ..Sf6 z dużymi szansami na wyrównanie.
Jako że w innych obronach po 3.Sf3 czarne osoągają statystycznie lepsze rezultaty, obrona Cuninghama nie jest często spotykana, tym niemniej wiele analiz poświęcił jej Max Euwe, dlatego bywa czasem wiązana z jego nazwiskiem.
