Obszar krytyczny testu
Z Wikipedii
Obszar krytyczny testu - w statystyce zbiór wartości rozkładu funkcji testowej w teście statystycznym, których wystąpienie, przy założeniu prawdziwości hipotezy zerowej (H0), jest wystarczająco mało prawdopodobne, żeby (empiryczna) realizacja zmiennej losowej mieszcząca się w obszarze krytycznym pozwalała na odrzucenie tej hipotezy.
W statystyce wielkość obszaru krytycznego określamy zazwyczaj parametrem α i nazywamy poziomem istotności. Oznacza on prawdopodobieństwo wylosowania zmiennej losowej z tego przedziału, pod warunkiem prawdziwości hipotezy zerowej, np. obszar krytyczny α=0,05 oznacza 5% szansy na uzyskanie statystyki z tego przedziału przy założeniu hipotezy zerowej.
Wartość współczynnika α jest czysto umowna. Zwykle przyjmuje się α=0,05, α=0,01 lub α=0,001. Sprawia to, że ta sama hipoteza statystyczna może być istotna przy przyjętej a priori większej wartości α i nieistotna przy mniejszej. Z tego powodu coraz częściej zamiast ustalać wartość α i podawać dwustanowo, że dana hipoteza jest istotna lub nieistotna np. na poziomie 0,05, podaje się p-wartość (ang. p-value), czyli prawdopodobieństwo odrzucenia hipotezy i mówi np., że hipoteza jest istotna na poziomie 0,043. Daje to więcej informacji i uniezależnia wyniki analizy od arbitralnie wybranego progu.
[edytuj] Rodzaje obszaru krytycznego testu
- dwustronny obszar krytyczny
- prawostronny obszar krytyczny
- lewostronny obszar krytyczny
