Pinasa
Z Wikipedii
Pinasa, pinka - żaglowiec szeroko rozpowszechniony we flotach europejskich XVII wieku. Zazwyczaj były to jednostki trochę mniejsze od fluit (z których się rozwinęły), oraz zdecydowanie mniejsze od galeonów. Wykorzystywane były do przewozu towarów lub jako okręty wojenne, pomimo tego, że nie były zbyt pojemne. Ich zaletą była zwrotność, szybkość, oraz dość małe zanurzenie, co predysponowało je na płytkie i małe akweny morskie. Z tego względu zabierano je też na dalsze wyprawy, jako jednostki towarzyszące większym okrętom. Stosowano je wtedy do pościgów, łączności, oraz patrolowania akwenów przybrzeżnych i komunikacji z lądem (w ostatnim etapie za pomocą łodzi).
Tonaż typowych pinas zamykał się w granicach 100-150 łasztów. Maszty wysokie, zazwyczaj trzy, na mniejszych jednostkach dwa. Ożaglowanie rejowe z łacińskim bezanem. Dziób pinasy był trochę bardziej pochylony do przodu w porównaniu do wcześniejszych konstrukcji i z wydatnym galionem, rufa dość wysoka i płasko ścięta. Nadbudówka dziobowa pinasy była bardzo niska, nieznacznie tylko wystająca ponad kadłub. Nadbudówka rufowa była wyższa i wąska.
Okręt ten posiadał szereg walorów bardzo przydatnych w walce. Charakteryzował się dużą prędkością i doskonałą zwrotnością, co osiągnięto poprzez zwiększenie i unowocześnienie ożaglowania i olinowania. Uzbrojony był w działka małych kalibrów, zazwyczaj w licznie kilkunastu, tylko największe pinasy posiadały dwa pokłady artyleryjskie.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu żeglarstwa.
