Pracownie Konserwacji Zabytków
Z Wikipedii
Pracownie Konserwacji Zabytków (pełna nazwa statutowa: Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków - PP PKZ) - przedsiębiorstwo państwowe powołane zarządzeniem Ministra Kultury i Sztuki z 25 sierpnia 1950 r. w celu prowadzenia badań zabytków, ich dokumentacji oraz prowadzenia prac restauracyjno-konserwatorskich przy zabytkach nieruchomych i ruchomych, a także badań archeologicznych. PP PKZ składał się z Zarządu w Warszawie i 20 oddziałów obejmujących jedno lub kilka byłych województw. Przed częściową prywatyzacją i rozproszeniem w początku lat 90. XX w. PP PKZ dysponowała niezwykle rozbudowanym systemem pracowni: dokumentacji naukowo-historycznej, archeologiczno-konserwatorskiej, badań architektonicznych, dokumentacji etnograficznej, konsewacji murów, projektowe, zieleni zabytkowej, konserwacji malarstwa, konserwacji rzeźby, konserwacji dzieł sztuki zdobnicznej, konserwacji mebli, papieru, książek, grafiki, skóry, drewna, metalu, tkanin itp. oraz grupami wykonawstwa robót budowlanych. PP PKZ poza licznymi przedsięwzięciami w kraju: odbudowa Zamku Królewskiego w Warszawie, odbudowia i restauracja centrów historycznych Gdańska, Krakowa, Torunia i Zamościa wykonywało od końca lat 60. również liczne prace konserwatorskie poza granicami kraju m.in. w Algierii, Egipcie, Francji, Kubie, Mongolii, Niemczech, Rosji, Wietnamie i we Włoszech.
Od 1 lutego 2002 r. jedynym spadkobiercą prawnym PP PKZ jest przedsiębiorstwo Polskie Pracownie Konserwacji Zabytków Spółka Akcyjna (PPKZ S.A.) - jednoosobowa spółka Skarbu Państwa.
[edytuj] Bibliografia
- Mieczysław Kurzątkowski, Mały słownik ochrony zabytków, Warszawa 1989.
