Premio Rómulo Gallegos
Z Wikipedii
Premio Internacional de Novela Rómulo Gallegos - nagroda literacka ustanowiona (dekretem z 6 sierpnia 1964) przez prezydenta Wenezueli Raúla Leoniego.
Patronem nagrody jest wenezuelski pisarz i polityk Rómulo Gallegos, a pierwszy raz przyznano ją w 1967. Premio Rómulo Gallegos wyróżnia się najlepszą hiszpańskojęzyczną powieść z danego okresu. Przez ponad dwie dekady otrzymać mógł ją jedynie pisarz pochodzący z Ameryki Południowej, od lat 90. przyznawana jest także Hiszpanom.
[edytuj] Laureaci
- 1967 - Mario Vargas Llosa (Peru), Zielony dom (La casa verde)
- 1972 - Gabriel García Márquez (Kolumbia), Sto lat samotności (Cien años de soledad)
- 1977 - Carlos Fuentes (Meksyk), Terra nostra (Terra nostra)
- 1982 - Fernando del Paso (Meksyk), Palinuro de México
- 1987 - Abel Posse (Argentyna), Los perros del paraíso
- 1989 - Manuel Mejía Vallejo (Kolumbia), La casa de las dos palmas
- 1991 - Arturo Uslar Pietri (Wenezuela), La visita en el tiempo
- 1993 - Mempo Giardinelli (Argentyna), Santo oficio de la memoria
- 1995 - Javier Marías (Hiszpania), Jutro, w czas bitwy, o mnie myśl (Mañana en la batalla piensa en mí)
- 1997 - Ángeles Mastretta (Meksyk), Mal de amores
- 1999 - Roberto Bolaño (Chile), Los detectives salvajes
- 2001 - Enrique Vila-Matas (Hiszpania), El viaje vertical
- 2003 - Fernando Vallejo (Kolumbia), El desbarrancadero
- 2005 - Isaac Rosa (Hiszpania), El vano ayer
