Richard Parkes Bonington
Z Wikipedii
Richard Parkes Bonington (ur. 25 października 1801, Arnold koło Nottingham, zm. 23 września 1828), angielski malarz, grafik i pejzażysta. Studiował w Paryżu. Przyjaźnił się z E. Delacroix i Th. Géricault. Malował w duchu nurtu epoki romantyzmu. Tworzył głównie akwarele, na kórych uwieczniał krajobrazy z Normandii. Oprócz tego malował również obrazy olejne o tematyce historycznej i sceny rodzajowe.
Często uwieczniał na swych obrazach nadmorskie plaże wraz z mającymi na nich miejsce wydarzeniami dnia codziennego. Jego prace znalazły się na Salonach paryskich (w roku 1824 uzyskał złoty medal).
Działał artystycznie w Londynie, Paryżu, Normandii oraz w Wenecji.
[edytuj] Inspiracje
Wpłynął na wielu malarzy we Francji i Anglii (np. Jean Baptiste Camille Corot). Jest uważany za prekursora szkoły barbizońskiej (barbizończyków).
[edytuj] Najważniejsze dzieła
- Wenecja - Wielki Kanał (1827, olej na płótnie, kolekcja prywatna)
- Henryk III i angielski ambasador (1827-1828, olej na płótnie, Wallace Collection, Londyn, Anglia)
- Plac św. Marka, Wenecja (1827, akwarela na papierze, Wallace Collection, Londyn, Anglia)
- Kolumna św. Marka w Wenecji (około 1826-1828, olej na płótnie, Tate Gallery, Londyn, Anglia)
- Wybrzeże Pikardii (1823-1824, olej na płótnie, Wallace Collection, Londyn, Anglia)
