Saraceni
Z Wikipedii
Saraceni (gr. Sarakēnoí) – w starożytności używana przez Greków i Rzymian nazwa koczowniczych plemion arabskich, żyjących w północno-zachodniej Arabii i na półwyspie Synaj. W średniowieczu określenie Saraceni obejmojwało wszystkich Arabów - później także wszystkich wyznawców islamu - zwłaszcza tych którzy walczyli z krzyżowcami oraz piratów muzułmańskich pływających po Morzu Śródziemnym, napadających na wybrzeża włoskie i francuskie.
[edytuj] Najazdy Saracenów na Europę
Saraceni opanowali w 827 roku Sycylię i Sardynię, a następnie usadowili się w południowej części Półwyspu Apenińskiego, skąd dokonywali wypadów na środkową Italię i śródziemnomorskie frankońskie wybrzeża Langwedocji i Prowansji. Karol Młot zwyciężył ich w bitwie pod Poitiers w 732 roku. Podczas walki z Saracenami zginął rycerz Roland, o którego śmierci można przeczytać w "Pieśni o Rolandzie"
