Tomasz Konarzewski
Z Wikipedii
Tomasz Konarzewski (ur. 17 lipca 1904 w Sieradzu, zm. 20 lutego 1974 w Łodzi), polski bokser, olimpijczyk.
Był czołowym polskim bokserem lat dwudziestych XX wieku. Walczył głównie w wadze ciężkiej, choć niekiedy boksował o kategorię niżej. Sześciokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski: w wadze ciężkiej w 1924, 1925, 1926, 1932 i 1933 oraz w wadze półciężkiej w 1930. W 1925 tytuł przyznano mu bez walki, gdyż był jedynym zawodnikiem w kategorii ciężkiej.
Startował w Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu 1924 w wadze ciężkiej, ale przegrał pierwszą walkę (podobnie jak inni polscy pięściarze). Dwa razy uczestniczył w mistrzostwach Europy. W Berlinie 1927 zajął 4. miejsce w wadze ciężkiej (choć przegrał oba pojedynki), a w Budapeszcie 1930 dotarł do ćwierćfinału wagi półciężkiej. Trzykrotnie walczył w reprezentacji Polski w meczach międzypaństwowych.
Występował w barwach klubów łódzkich: Łódzkiego Klubu Bokserskiego, Unionu i IKP Łódź.
Po zakończeniu kariery był trenerem bokserskim. Jego syn Zygmunt był także znanym bokserem, mistrzem i wicemistrzem Polski.
