Ukraińska łacinka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać odnośniki do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Ukraińska łacinka (ukr. Українська латинка) – wariant alfabetu łacińskiego, który został przystosowany do zapisu języka ukraińskiego.

Pierwsze teksty pisane w alfabecie łacinka pochodzą z XVI i XVII wieku^{[potrzebne źródło]}. Łacinka zbudowana jest w oparciu o alfabet łaciński używany w Rzeczypospolitej Obojga Narodów^{[potrzebne źródło]} z dodatkiem znaków zapożyczonych z alfabetu husyckiego.

W XIX wieku wprowadzenia ukraińskiej łacinki w Galicji domagał się Josyp Łozynskyj - uczony ukraiński, ksiądz greckokatolicki. Później z alfabetu tego korzystała w Galicji biurokracja austro-węgierska^{[potrzebne źródło]}.

Od wielu lat na Ukrainie toczy się dyskusja^{[potrzebne źródło]} (polityczna) na temat przejścia z cyrylicy na ukraińską łacinkę. Jej zwolennikim jest historyk Jarosław Hrycak.

[edytuj] Próbka tekstu

Jest to "Заповіт" autorstwa Tarasa Szewczenko.

Taras ŠEVČENKO
Zapovіt

Jak umru, to poxovajte
Mene na mohylі,
Sered stepu šyrokoho,
Na Vkrajinі mylіj,
Ščob lany šyrokopolі,
І Dnіpro, і kručі
Bulo vydno, bulo čuty,
Jak reve revučyj.
Jak ponese z Ukrajiny
U syńeje more
Krov vorožu... otojdі ja
І lany, і hory —
Vse pokynu і polynu
Do samoho boha
Molytyśa... a do toho
Ja ne znaju boha.
Poxovajte ta vstavajte,
Kajdany porvіte
І vražoju zloju krovju
Voľu okropіte.
І mene v semji velykіj,
V semji voľnіj, novіj,
Ne zabud'te pomjanuty
Nezlym tyxym slovom.