Vlastimil Hofman
Z Wikipedii
Wlastimil Hofman (ur. 27 kwietnia 1881 w Karlinie k. Pragi, zm. 6 marca 1970 w Szklarskiej Porębie) – polski malarz. Był najmłodszym z szóstki dzieci Ferdynanda i Teofilji Hofmanów. W 1889 roku rodzina przeniosła się do Krakowa. W wieku 16 lat Wlastimil rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. W roku 1899 wyjechał na studia do Paryża, gdzie studiował w Ecole des Beaux-Art pod kierunkiem Jeana Leona Gerome'a. Od 1902 roku zaczął wystawiać swoje prace. W 1905 roku powstała Spowiedź, która wystawiona w 1906 roku w warszawskiej Zachęcie przyniosła mu sławę.
Rok 1939 zamknął okres spokojnego życia i zmusił do wojennej tułaczki przez Wołyń do Stambułu, Hajfy, Tel Awiwu, Jerozolimy. Do Krakowa powrócił w 1946 roku, nie na długo, bo w 1947 roku wyjechał do Szklarskiej Poręby, tutaj zamieszkał w skromnym domku.
Po II wojnie światowej Hofman stał się kontynuatorem bogatej tradycji wcześniejszej kolonii artystycznej w Szklarskiej Porębie. Zarabiał tam na życie malując portrety turystom i mieszkańcom.
Zmarł 6 marca 1970 roku, dokładnie dwa lata po śmierci ukochanej Ady, z którą zalegalizował swój związek w 1919 roku. Ich ciała zostały pochowane we wspólnym grobie na cmentarzu komunalnym.
W Szklarskiej Porębie do dziś znajduje się małe muzeum poświęcone twórczości Wlastimila Hofmana, jedna z tamtejsza szkół nosi jego imię, a dzieła malarza wykorzystywane są w kościele parafialnym pw. Bożego Ciała przy ul. Franciszkańskiej.
