Wałczenie
Z Wikipedii
Wałczenie - wymowa ł jak u niezgłoskotwórczego (w zapisie fonetycznym w, spotykana w języku polskim od XVI-XVII w. Wymowa taka pojawiła się początkowo na wsi (chłopi) i wśród warstw niewykształconych. Wynikiem tego procesu są błędy ortograficzne typu ełropa, ałto (pisanie eł, ał zamiast eu, au). Przedniojęzykowo-zębowe ł, zwane scenicznym, (w zapisie fonetycznym [ɫ]) występuje obecnie w gwarach kresowych, na scenie rzadko.
Proces przechodzenia [l] i [ɫ] w samogłoskę lub półsamogłoskę występuje w wielu językach indoeuropejskich:
- w niektórych dialektach języka angielskiego (np. w Estuary English) [l] jest zastępowane przez [o], [ʊ] lub [w] w pozycji przed spółgłoską lub w wygłosie
- w języku niderlandzkim połączenia olt old przeszły w out oud
- w brazylijskiej odmianie języka portugalskiego zamiast standardowego [ɫ] wymawia się [w], np. Gilberto brzmi [ʒiwˈbɛxtu]
- w języku serbsko-chorwackim wygłosowe [l] przeszło w [o]: čital > čitao
