WP-8z
Z Wikipedii
Wyrzutnia rakietowa WP-8z – polska wyrzutnia rakietowa dla wojsk powietrzno-desantowych
[edytuj] Historia
Wyrzutnia rakietowa oznaczona jako WP-8z została skonstruowana w latach 1960 – 1962 przez polskich inżynierów jako broń dla wojsko powietrzno-desantowych.
Wyrzutnia ta z uwagi na swój mały ciężar i zwrotność mogła być holowana przez osobowe samochody terenowe, transportowana przez samoloty lub śmigłowce i zrzucana na spadochronie. Cechowała się dużą siła ognia i w warunkach bojowych mogła zastąpić kilka dział artyleryjskich.
Produkowana była w Polsce w latach 1964 – 1965
Stosowana do lat dziewięćdziesiątych XX wieku w polskich oddziałach powietrzno-desantowych jako środek wsparcia pododdziałów spadochroniarzy.
[edytuj] Opis techniczny
Wyrzutnia rakietowa WP-8z składa się z dwukołowego podwozia i ośmiu rur-prowadnic pocisków rakietowych w dwóch rzędach (po cztery w każdym).
Pociski rakietowe niekierowane – stabilizowane obrotowo. Głowica z materiałem niszczącym o dużej sile niszczącej, a dodatkowo części napędowe silnika miały działanie zapalające.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne wyrzutni WP-8z
- Kaliber – 140 mm
- Masa całkowita – 750 kg
- Długość rury-prowadnicy – 1110 mm
- Kąt ostrzału:
- w pionie – 12º– 50º
- w poziomie – 28º
- Prędkość holowania – 60 km/h (po szosie)
- Długość pocisku – 1085 mm
- Masa pocisku – 39,6 kg
- Prędkość początkowa – 400 m/s (1440 km/h)
- Zasięg – 9 800 m
- Obsługa – 4 żołnierzy
