Wzmacniacz (muzyka)
Z Wikipedii
Wzmacniacz muzyczny jest najczęściej wzmacniaczem mocy pracującym w paśmie akustycznym (16 Hz-22 kHz). W konstrukcji wzmaczniaczy dźwiękowych klasy high-fidelity dąży się do uzyskania jak najszerszego pasma akustycznego przenoszonego przez wzmacniacz przy jak najmniejszych zakłóceniach (płaskiej charakterystyce wzmocnienia dla przenoszonych częstotliwości) i zużyciu energii. "Ampy" służą do wzmacniania sygnałów analogowych lub cyfrowych o niewielkiej mocy, pochodzących ze źródeł dźwiękowych (odtwarzaczy, mikrofonów, elektronicznych instrumentów muzycznych). Głównymi parametrami wzmacniaczy muzycznych są:
-
- pasmo przenoszenia ( klasa hi-fi od kilku do kilkudziesięciu tysięcy Hz )
- sprawność ( wzmacniacze cyfrowe osiągają powyżej 90%)
- niski stosunek sygnał/szum (0,05%)
- maksymalna moc muzyczna
- maksymalna moc znamionowa (sinusoidalna - RMS)
- impedancja (opór) na wyjściu.
- definicja 1
- Maksymalna moc muzyczna jest chwilową mocą, którą może oddać wzmacniacz w krótkim czasie (np. przez sekundę).
- definicja 2
- Maksymalna moc znamionowa jest mocą, którą może oddać wzmacniacz przez długi okres przy zniekształceniach nieprzekraczających określonego poziomu (np. 1%).
Rozróżniamy także klasy wzmacniaczy. I tak:
- A - wzmacniacze, w których cały sygnał wzmacnia jedna lampa lub tranzystor, pracujące w płaskiej części swojej charakterystyki
- B - wzmacniacze przeciwsobne, w których pół sygnału wzmacnia jedna lampa lub tranzystor, pracujące w płaskiej części swojej charakterystyki, a drugie pół druga
- AB - wzmacniacze, w których cały sygnał wzmacnia jedna lampa lub tranzystor, pracujące nie tylko w płaskiej części swojej charakterystyki
- C - wzmacniacze nie używane powszechnie w technice audio ze względu na wysokie zniekształcenia
- D - wzmacniacze impulsowe używane w technice audio o wysokiej sprawności energetycznej
- E - wzmacniacze rezonansowe nie używane powszechnie w technice audio
