Zygmunt Trószyński
Z Wikipedii
Zygmunt Trószyński MIC (ur. 4 grudnia 1886 w Rudzie Marymonckiej, zm. 22 czerwca 1965 w Otwocku) – polski duchowny, marianin, działacz społeczny, żołnierz Armii Krajowej (ps. "Alkazar").
Początkowo, od 1907, studiował matematykę, najpierw na UJ w Krakowie, a następnie na uniwersytecie we Fryburgu, po czym zmienił kierunek kształcenia na teologię. Ukończył ją w warszawskim seminarium duchownym przyjmując w 1913 roku święcenia kapłańskie. W 1915 wstąpił do zgromadzenia księży marianów na warszawskich Bielanach.
Od 1927 związany z kościołem pw. Matki Boskiej Królowej Polski przy ul. Gdańskiej na warszawskim Marymoncie. Wśród mieszkańców Żoliborza zasłynął jako aktywny działacz społeczny pomagający najuboższym mieszkańcom dzielnicy, organizujący świetlice i kuchnie dla ubogich.
W czasie wojny organizował wysyłanie paczek dla polskich żołnierzy w niemieckich obozach jenieckich. Włączył się aktywnie w ratowanie warszawskich Żydów. W czasie powstania warszawskiego był kapelanem zgrupowania "Żywiciel".
Po powstaniu, już w styczniu 1945, powrócił na Marymont. Organizował wówczas pomoc dla sierot po zmarłych powstańcach. W miarę możliwości udzielał pomocy byłym żołnierzom AK. Za tę działalność, w 1949 r., został aresztowany przez UB i skazany na 6 lat więzienia. Zwolniony z więzienia w roku 1953. Dopiero po zrehabilitowaniu przez sąd w marcu 1957 mógł wznowić w pełni swoją działalność kapłańską. W 1958 r. został kapelanem sióstr Urszulanek w Młocinach. Ostatnie chwile swojego życia spędził w Domu Księży w Otwocku. Pochowany na cmentarzu mariańskim na Wawrzyszewie.
