สมบัติอมรินทร์คำกลอน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
 |
|
| สมบัติอมรินทร์คำกลอน | |
|---|---|
| กวี : | เจ้าพระยาพระคลัง (หน) |
| ประเภท : | นิทานคำกลอน |
| คำประพันธ์ : | กลอนแปด |
| ความยาว : | 370 คำกลอน |
| สมัย : | ต้นรัตนโกสินทร์ |
| ปีที่แต่ง : | รัชกาลที่ 1 |
| ชื่ออื่น : | |
| ลิขสิทธิ์ : | - |
 |
|
สมบัติอมรินทร์คำกลอนเป็นวรรณกรรมชิ้นเอกชิ้นหนึ่ง ของเจ้าพระยาพระคลัง (หน) เป็นนิทานคำกลอน มีความยาวเพียง 370 คำกลอนเท่านั้น ได้รับการยกย่องว่าเป็น "แบบนิทานคำกลอนเล่มแรกในวงวรรณคดี" นักวิจารณ์วรรณคดีบางท่านระบุว่า 80 คำกลอนท่อนหลังอาจมีผู้อื่นแต่งเติมในภายหลัง
สำหรับปีที่แต่งนั้นไม่ปรากฏหลักฐาน แต่บันทึกสืบต่อกันมา ว่าแต่งในสมัยรัตนโกสินทร์เป็นแน่ เพราะท่านแต่งหนังสือในสมัยกรุงธนบุรีเพียงสองเรื่อง คือ ลิลิตเพชรมงกุฎ และ อิเหนาคำฉันท์ ระยะเวลานั้น อาจระบุถึงกว้างมาก คือ ตั้งแต่ พ.ศ. 2325 - 2348 แต่สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงสันนิษฐานว่าน่าจะแต่งก่อน กากีคำกลอน ดังนั้น เวลาที่แต่งเรื่องนี้จึงอาจจะก่อน พ.ศ. 2348 สักระยะหนึ่ง
[แก้] ลักษณะคำประพันธ์
ลักษณะคำกลอนขึ้นต้นด้วยกลอนตามแบบเพลงยาว คือขึ้นด้วยวรรครับ แต่งด้วยกลอนแปด ไม่ถือสัมผัสในเคร่งครัด แต่มีความไพเราะด้วยถ้อยคำ ภาพพจน์และโวหาร
[แก้] เนื้อหา
เล่าเรื่องพระอินทร์บนสวรรค์ เน้นความงามในเชิงพรรณนาโวหาร ให้ภาพพจน์ที่งดงามและชัดเจน โดยมีความเชื่อทำนองเดียวกับไตรภูมิพระร่วง นับว่าเป็นวรรณคดีร้อยกรองที่บรรยายเรื่องพระอินทร์มากที่สุด เมื่อเล่าเรื่องความงามของสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ของพระอินทร์แล้ว ก็เล่าเรื่องพระอินทร์ตามนางสุชาดา ชายา
เป็นที่น่าเสียดายว่า นิทานคำกลอนเรื่องนี้แต่งไว้เพียงสั้นๆ และไม่สู้จะแพร่หลายนักในปัจจุบัน ทั้งๆ ที่เป็นวรรณคดีที่ได้รับการยกย่องมาช้านาน
