Gaston Bachelard

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Gaston Bachelard, Gaston Bachelard 27 Temmuz 1884’te Bar-sur-Aube’da doğdu. Ortaöğrenimini Bar-sur-Aube’da tamamladı. Önce 1903-1905 yılları arasında Remiremont’ta Posta ve Telgraf İdaresi’nde, ardından 1907-1913 yılları arasında Paris’te Posta ve Telgraf İdaresi’nde çalıştı. 1912 yılında Matematik Bilimleri’nde yükseköğrenim diplomasını aldı. Ekim 1919’da ortaöğretim kadrosunda yer aldı, 1922 yılında felsefe, 1927 yılında da Sorbonne’da edebiyat doktoru ünvanını aldı. 1930 yılında Dijon Edebiyat Fakültesi’nde felsefe profesörlüğüne başladı. 1940 yılında ise on dört yıl boyunca profesör olarak yer alacağı Sorbonne Bilim Felsefesi ve Tarihi Kürsüsü’ne girdi. Bilim Tarihi Enstitüsü yöneticiliği yapması da aynı yıllara rastlar. 1951 yılında Légion d’honneur nişanı ile ödüllendirildi. 16 Ekim 1962’de öldü.

BaşlıcaYapıtları: Le Nouvel Esprit Scientifique (1934), La Dialectique de la durée (1936). L’Expérience de l’espace dans la physique contemporaine (1937), La formation de l’esprit scientifique (1938), Contribution à une psychanalyse de la connaissance objective (1938), La psychanalyse du feu (1938; Ateşin Psikanalizi, Bağlam Yay., 2000), Lautréamont (1940), La Philosophie du Non (1940; Yok Felsefesi, YKY, 1995), L’Eau et les Rêves. Essai sur l’imagination de la matière (1942), L’Air et les Songes. Essai sur l’imagination du mouvement (1943), La Terre et les Rêveries du repos. Essai sur les images de l’intimité (1948), L’Activité rationaliste de la physique contemporaine (1951), Le Matérialisme rationnel (1953), La Poétique de l’espace (1957; Mekânın Poetikası, Kesit, 1996), La Poétique de la rêverie (1960), La Flamme d’une chandelle (1961), Le Droit de rêver (1970), ölümünden sonra yayımlanmış bir derleme.